19. yy.da ortaya çıkan, deney bilgisinden, mantıksal yorumlama ile bir açıklamalı yasa modeli oluşturmaya yönelik empirik tümevarımsal yöntem. bilim felsefesi ve metodolojinin konusu olmuştur.
deneyci bilgi anlayışını temel alan, deney ve gözleme dayalı olgulardan hareketle bilginin kaynağını ve geçerliliğini kabul eden bir yaklaşım biçimidir.
bu ekole göre; Bilginin kaynağı sadece duyu verileri değildir, aynı zamanda bu duyu verilerinden kalkarak tümevarımsal bir yöntemle ulaşılan genellemelerle de yasa'lar oluşur ve bu yasalar pozitivist düşüncede, belirli bir olay ve olgunun açıklanabilmesi için gerekli olan yasalardır.
Bilgi dış-dünya kaynaklıdır ve bu anlamda dış-gerçekliğe tabidir; buna göre bilgi ile gerçeklik arasında bir tekabüliyet ilişkisi vardır.
