sevdiğim bir köşeyazısı---Kadın "atm" den para çekerse,
insanlık, tarihi boyunca birçok afeti, savaşı, hastalığı yenip buralara kadar gelmeyi başarmış ısrarcı bir yaşam türüdür.
Buna rağmen halletmesi, aşması gereken daha birçok sorunla da yüz yüzedir.
Bunlardan birini geçen gün haddim olmadan tespit etmiş bulundum. Sıradan bir nisan akşamı, Abdi ipekçi Caddesi'ndeki bankamın atm'sinden pizza kemirmek için para çekerken, insanlığın karşılaşmak üzere olduğu büyük bir sorunu tespit edebileceğimi ben de bilmiyordum.
Değerli okurlar, insanlık araba kullanan kadından sonra şimdi de atm'den para çeken kadın tehdidiyle karşı karşıyadır.
Abartıyor olabilirim ama gerçekten on dakika kadar bekledim önümdeki kadını.
inanılır gibi değil.
Üç kuruş parayı çekemedi. Veya çok parası var, işlem üzerine işlem yaptı.
Ama önemli olan sürenin uzun sürmesi değil, yani ben beklemekten baymadım. Sonuçta burası Abdi ipekçi, gelene geçene bak, manitalara hislen, son model Ferrarileri yan gözle süz, yani vakit geçer ve sıkılmazsın.
Peki neden baydım biliyor musunuz?
Kadının umurunda değil.
Arkasını dönüp bir kez bile bakmadı bile. insan nezaketen ay pardon biraz uzattım falan der değil mi? Acınızdan ölseniz bir lokma ekmek vermez. O kadar insafsız bir mudiydi anlayacağınız
Beş altı kişiydik bekleyen ve resmen dedikodu başladı. Hatta dürüst olmak gerekirse ben başlattım.
Neyse ki işlemleri bitti ve kurtulduk. Dönüp giderken bile istifini bozmadı. O umursamazlık var ya!!...
Kadının, bu arkamda kalanın canı çıksın tavrına daha önce süpermarket kasalarında ve trafikte sıkça rastlamıştık. iki başlık içinde yüzlerce makale yazılmış. Kadın ve atm arasındaki ilişkiyi açıklayan ciddi bir araştırmanın olup olmadığını anlamak için gogluyorum
Google'da araştırmalar var konuyla ilgili. Sanırım özetlemem gerekiyor, değil mi?
Kadının adım adım para çekme serüveni atm makinasının önüne gelmesiyle başlıyor. Çantasından kartı bulma süresi tamamen kaderin insafına kalmıştır. iki saniye de olabilir iki ışık yılı da. Ve yanlış kartı bulma ihtimali de oldukça yüksektir.
Diyelim ki kader insaflı davrandı ve makul sürede doğru kart makinaya yerleştirildi. Araştırma kadınların kararlarını defalarca değiştirdiklerini iddia ediyor. Yani üç mü, çekim beş mi gönderim derken hatalı işlem yapıp süre asırları bulabiliyormuş. Buraya kadar sorunsuz gelseniz bile şifre girişinde veya miktar girişinde hata kaçınılmaz. Tüm işlemler bittiği anda bile yeni bir işlem yapma hakkı kart sahibinde saklıdır.
Ve o sırada üçüncü dünya savaşının çıktığıyla sadece bir kişi ilgilenmiyordur. Evet, atm'nin önündeki o kadın!
Bu uzun vadede ekonominin çökmesine bile neden olabilir. Düşünsenize kimse işlem yapamıyor. Sistem tıkanıyor. Niye? Beş tane kadın havale yapıyor.
Ben uyarımı buradan yapıyorum, umarım dikkate alınır.
Gazeteciliği bıraktıktan sonra kendisine bir blog açmıştı. Şimdi de bir arkadaşıyla birlikte blogçular için mekan açmış, Galatasaray'da. Mekanın adı: Blogger's Base. Peki ne yapılıyor muş burada? Eski gazetesi Sabah, mekanı şu sözlerle tanıtmış:
Blogger'ların yazmaya ayırdıkları saatler, bulabildikleri en rahat köşede, kahvelerini yudumlayıp ilgi alanlarına gömülerek geçiyor. Bir yanda da her an karıştırılabilecek kitap, dergi, mümkünse filmler durursa ve müzik de dinleyebilirlerse, onlardan rahatı yok. Evde kurulan bu 'yaratıcılık köşe'lerinin benzerleri yeni açılan Blogger's Base'de toplandı. Elbette sadece blog yazarları için değil, kahve içip kendi halinde takılmak veya benzer zevklere sahip insanlarla tanışmak isteyenlere de uygun bir yer. Kendileri de iki blog yazarı olan Mansur Forutan ve Tolga Arıcan tarafından kurulan Blogger's Base'in amacı, samimi köşeler kurup, içeriyi burada çalışmak isteyenlerle doldurabilmek. Bu rengarenk blog kafenin içinde 10'un hatta belki 20'nin üzerinde farklı kombinasyonla, siz de kendi köşenizi yaratabilirsiniz. Blogger's Base'in içinde kahve molası için Cafe Nero, bir yığın plak, bilgisayarlar, müzik yapabilmek için enstrümanların bulunduğu bir köşe, sunum ya da film gösterimi yapmak için projeksiyon aleti ve mekânın kurucularından Mansur Forutan'ın deyişiyle 'ilham veren bir sürü ıvır zıvır' var. Forutan'ın burayla ilgili en önemsediği şeyse, mekânın ruhu: "Biz dünyada ya da Türkiye'de böyle bir blog kafeye rastlamamıştık. Ama belki de vardır. Aslında her yerde kahve içip yazı yazabileceğiniz bu tarz yerler var ama mesele bu ruhu oturtmak. Analog kültürle dijital kültürün birleştiği bir yer burası. Bu şehirde istediğimiz şekilde yaşayabilmek, hatta belki de hayatta kalabilmek için kozamızı örüyoruz. Bu kozaya ihtiyacı olan insanlar var. Burayı kendimiz için yapıyoruz. Birileri de gelirse mutlu oluruz." Uzun yıllar gazetecilik yapan Forutan için rahatça çalışabileceği bir yerin hayali, gazetede çalıştığı zamanlarda başlamış: "Çalıştığım ortamdan sıkılmıştım. Gazetede o çalışma ortamında, bir noktadan sonra ha bisküvi üretiyorsun ha yazı yazıyorsun, fark etmiyor. Burayı kurmak için çabalara iki yıl önce başladık. Son altı aydır da yoğunlaştı."
deli gibi özlenendir kendisi. ulan şimdi böyle yazınca çok feminen bir imaj çizdim farkındayım ama bu adamın 4 5 yazısını okuduysanız sanırım siz de onu bir abi gibi benimsemişsinizdir. keşke yazsa yine bir gazeteye, keşke her pazar kahvaltıda onu okusam. kanat atkaya ve haşmet babaoğlu ile beraber favori yazarımdı. haşmet babaoğlu biraz muhafazakarlaştı son zamanlarda ama hala iyidir, kanat zaten bildiğiniz kanat... ah bir de sen olacaktın ki...
