bir manowar fanı olarak doğrusunu söylemek gerekirse metal camiası içindeki en sevimsiz, en çekilmez ve ayrıca kızları da en çirkin olan camialardan birisidir manowar'cılar. ama kabahat bunlarda değil; bu çocukların aklını habire "metal savaşı, metal kardeşliği, kılıç, çelik, gök gürültüsü, doğru heavy metal" diye çelen ve felsefesini rock, drink and fuck üçlüsü üzerine kuran joey demaio'dadır. kardeşim senin bir kitlen var, bir ağırlığın var; gençlere bu egoizmi pompalayacağına dişe dokunur şeyler öğretsene. ne diye olmayan bir harb uğruna kendini feda ediyorsun.
ama tabi manowar'cıların kendilerine has stillerine de lafım yoktur bu arada. şayan-ı takdirdir.
harley davidson motora binip bara giderek kız kaldırmaz bizdekiler, hele deri pantolon? allah muhafaza... bizdekiler anca elektrikli bisiklete binip, keraneye giderler.
oysa power metalciler öyle midir? her allah ın günü elf şarabı içer, prenses sikerler.
ya da progresif metalciler? en az 25 dakika solo atabilirler gitarlarıyla.*
ya black namıdiyar bilekçiler... bakire kanı sıçarlar resmen!
evet manowar metalcisi marjinaldir lakin, hangisi değildir ki ay dostlar?
ey tüm metal türleri! hepimiz metal brağdır değil miyiz?
for heavy meatl we will die!
