ağaçta yetişir. kesin olarak bilinmese de güney ve güneydoğu asya'ya özgü olduğu düşünülüyor. filipinler'in ulusal simgesidir. tatlı bir meyvedir, kendine özgü reçinemsi bir koku yayar.
mağazaları semt pazarını anımsatan bir bayan giyim markası. erkek milletini çıldırtır resmen, yahu ne kadar da meraklı bu kız milleti itişe kakışa kıyafet almaya. indirim zamanlarında savaş alanı gibi olur. nasıl bir koşuşturmaca bu, kızlar kendini kaybediyor resmen. dükkanı kapamasalar gece gündüz yatar orda, üstüne başına bir şey dener. erkeklerin bu kadar nefret ettiği başka bir marka var mıdır acaba? aklıma gelmedi henüz...
kadınların soyunma kabininde elbise denerken, bu kadınların er kişilerinin soyunma kabinleri önünde sap gibi beklediği mağaza. 10 soyunma kabini vardır, ötesinde 10 tane toplu şekilde bekleyen er kişi. er kişilerin yüzünde görülen manzara görülmeye değerdir.*
aslında eğlenceli kılınabiliyor ben kız arkadaşımla her girdiğimde safari tadında geziyorum içeride, ''sağda gördüğünüz dişi su samuru kendine hırka bakamakta.'' falan filan diye kendi kendime eğlendiğim mağazalar zinciri.
meyva olanının isminin bütün dillerde mango olarak geçtiğinden, ismi akıllarda kolayca kalması için bu ismi seçtiklerini duyduğum ispanyol giyim markası.
kadınların alışveriş manyaklıkları yüzünden mağazalarında hani raflarda, hangi beden, hangi kıyafetlerin olduğunu mağaza müdürlerinden ve satış elemanlarından daha iyi öğrenmiş olmama vesile olmuştur.
arada girip çıktığım oluyor da beni güldüren durumlar,
1. mango ya erkek arkadaşı veya kocasıyla gelen dişinin kendini kaybetmesi ve sevgilinin ya da eşin bu duruma tanık olması.ayrıca, hem kendi eşinin/sevgilisinin hem de diğer dişilerin kendilerini kaybedişine tanık olma halinde yüzde oluşan şok ifadesi
2.indirim günlerinde çarşı pazardan daha kalabalık olması ve indirim günlerinin ardından caddede sokakta tanıdık kıyafetler görmek kadar, anfide diğer kızlarla pişti olmak.
3. ve şahit olduğum durum:
yer :nişantası-mango
saat: sanırım 22.00 çünkü sanırım o saatte kapanması gerekiyor.
mağaza kapanmıştır fakat mağazanın kapısında elinde mango çantası ve değiştirme fişiyle nişantaşı güzellerinden biri yalvarmaktadır.mağazanın açılıp, çok acil olan değştirme işleminin yapılmasını rica etmektedir.fakat, kapının ardındaki mağaza görevlisi güzel kızımızı içeriye alamayacağını anlatmaya çalışmaktadır.kızımızın yakarışları tüm nişantaşı sakinlerinin dikkatini çekse de, mağaza kesinlikle açılmaz.kural, kuraldır.nişantaşında, bir piyasa güzeline, aranızdaki ilişkiye rağmen yapılacak şey mi bu mango?
özellikle indirim zamanlarında bayanların bilincini yitirerek insanlıktan çıkmış gibi kıyafetlere saldırdığı dükkandır. mağazanın yönetimleri de genellikle o kadar iyi(!) olduğu için düzen pazar yerinden farksızdır.
bahariyedeki mağazısının, yaklaşık yüz sene sonra müze olarak kullanılmasını bekliyorum. gelecek kuşaklar bizi mango çılgınlığıyla tanıyacak, tarih kitapları sayfalarca bu gereksiz çılgınlıktan bahsedecek. beynimizi uyuşturdu lan mango, bildiğin bağımlılık.
