apartman balkonlarında yapıldığında kapıyı pencereyi dumana verirdi çizgili pijamalı, kolsuz atletli komşular. elde bir karton parçası ateş yellenirdi, rüzgarla beraber hop aşağıya hop yukarıya yükselirdi odun kömürü kokulu duman. gel zaman git zaman karton parçası yerini fön fırtınalarına bıraktı. mangalı yüreklerinde hissetmeyen çizgili pijamasız ve kolsuz atletsiz amcalar, elde ileri teknoloji fön silahlarıyla yine bir yapaylık, bir kaytarma, emekten didikleme yapıyor ufak çapta.
not : bu metin berlin'de mangal sezonunu açan yurttaşlarıma.
türk milleti olarak çok sevdiğimiz bi yiyecek pişirme gereci. her yere taşırız valla. pikniğe (normali bu), balkona, plaja, beyazsarayın önündeki çimenliğe, yurt odasına (oha ya) ve daha bi çok acayip ortama.... ama gerçekten zevki ve lezzeti farklıdır.yanan odunun çıtırtısı pişen etin sesi ile birleşip süper bi düet oluşturur. burna gelen buram buram koku eşliğinde temiz havanın teneffüsü de cabasıdır.
ankara da tunus ile bestekar sokağın kesiştiği yerde bulunan bir yerdir. gayet leziz yemekleri vardır ve bir şubeside anıttepededir. gidip görülesi yemek yenilesi çay içilesi bir mekandır.
yakmasından pişirmesine, malzemelerinin hazırlamasından servis yapmasına ustalık isteyen bir mükemmel keyif aracı. adını kollestrol bayramı koyduğumuz günlerin vazgeçilmez ögesi.
üzerinde ne pişirilirse pişirilsin, en sonunda keyif için mantar ve sarımsağın muhakkak olması gerekir.*
bilinen kullanımı dışında, kömürlü ısınma devirlerinde, sobadan alınan kor halindeki kömürün diğer odalardaki soğuğu bir nebze kırması için de kullanılırdı.
(bkz: maltız) olarak ta bilinir.
Akşam karanlığında bir şey görünmezmiş
Ateşten ve dumandan başka.
Kıtlık senelerinde kömürün bolluğu
Huzur ve saadet verirmiş çocuk ruhuna
Şair arkadaşım Oktay Rifat'ın...
Ve Münevver Hanım, validesi,
Balık pişirirmiş mangalda ve dumanını
Mukavvadan yelpazesiyle
Genzine doldururmuş arkadaşım.
alacan abi etleri çıkacan şöle güzel yeşillik bi yere..atlet, altına çizgili pijama..çatalıda gösterecek şekilde indirecen pijamayı..yellemeye başlıcan mangalı..yanınada bi 70lik değmeyin keyfime
her türk'ün doğuştan yetenekli olduğu alandır. etsiz yapamayan yurdum insanına da bu yakışır. toplanıp mangal yapılan, muhabbetin dibine vurulan günler türkler için vazgeçilmezdir.
