3 ay kalmışlığım var. fena değil. yaşanmayacak bi yer değil yani. hani bayılmazsın da ama namı kadar da bitik değil. gloria jeans'te keyifli ortamlar oluyordu. tanıştıydık da biriyle vaktiyle. güzel günlerdi.
Bu şehirde resmi/özel kurum ve kuruluşların ön adı genelde bulunduğu mahalleyle alakasızdır.
Örneğin herhangi bir kargonun Beydağı şubesi, Beydağı karakolu ve hatta Beydağı devlet hastanesi bile beydağında bulunmaz. Zaten Beydağı mahallesinin de resmî adı merkez Beydağı mahallesidir.
Bu durum cadde ve sokak isimleri için de geçerlidir. Fahri kayahan bulvarı Fahri Kayahan mahallesinde değil çöşnüktedir. insanlar ısrarla Göztepe ve Tandoğan mahallelerine aşağı çöşnük demeye devam eder. 2-3 sokaktan oluşan çok küçük mahalleler vardır. Örneğin şıkşık mahallesi, şıkşık 1. Sokak, şıkşık 2. Sokak ve şıkşık 3. Sokaktan ibarettir. Burada oturanlar ev adreslerini şıkşık mahallesi şıkşık sokak diye tarif ederler. Tekerleme gibi.
Şehir içindeki caddeler de genelde resmî adıyla bilinmez. Kanalboyunun resmiyetteki adı şehit Hamit fendoğlu caddesi, kışlanın ise Atatürk caddesidir. Herhangi bir cadde doğrusal gittiği halde ortada hiçbir sebep yokken adı aniden değişebilir. Evliyaoğlu sokak 50 metre gittikten sonra sebepsiz yere aniden Beydağı 1. Ara sokağa dönüşebilir. Zapçıoğlu caddesi de aniden terminal caddesine dönüşür. Tevfik temelli ve Turgut temelli caddelerinin ikisine birden temelli denir. Açık adres isteniyorsa hangi temelli diye sormak gerekir. Bu temellilerden biri de yine aniden emeksiz caddesine dönüşür.
Merkez ilçelerden battalgazi’nin halk arasındaki yaygın kullanımı eskimalatya, yeşilyurt’unki ise çırmıhtıdır.
Bu ve buna benzer burada sayılamayacak kadar çok onca karışıklıktan dolayı Malatyalılar adres tarif etmekte zorlanır. Eski belediye, tektut, su deposu gibi yarım asır önceki “mevki” adlarıyla adres tarif eder, adamı verem ederler.
Hele bu “eski bilmemne” mevzusunun artık cılkı çıkmıştır. Örneğin; şirepazarı eski asayişin oradadır. Yeni asayiş eski tekel depolarının oraya taşınmıştır. Lan adam adresi bilmiyor ki sana soruyor, eskisini nerden bilsin!
iyi dileklerle gittiğim halde beni hayal kırıklığına uğratmış şehir.
Bir kere nişantaşı insanı malatya insanından daha az kibirlidir. nişantaşı sakinleri kibri hak ediyor da malatya'daki insanlardaki bu kibrin gerekçesini merak ediyorum.
bir de her yerde turgut özal'ın ismini görünce sinirlerim iyice tepeme çıktı. ismet paşa'nın adını adeta malatya'dan silmişler.
yayaya yol verince seni uzaylı falan sanıyorlar. Adres sorunca kendisine küfür edilmiş gibi davrananlar var.
Şehirden çıkınca dedim ki ben bunları Twitter'da yazmaz mıyım? 17 bin takipçili Twitter hesabım kapatılmasaydı yazardım.
Buradan Malatya'ya gideceklere sesleniyorum, gitmeyin arkadaşlar! Sinirinizi bozmaya gerek yok.
not: şehir merkezinden bahsedilmiştir.
ilçeleri için aynısını söyleyemem. ilçelerinde muhteşem insanlarla tanıştım.
Şehrin sembolü önünde güvercinleri yemlediğimiz yeni cami yıkıldı. Her sokakta pek çok anısı olan gezip tozduğumuz yerler mahvoldu. ikramlarıyla doyduğunuz güzel insanların yeri şire pazarı yok oldu. En yakın arkadaşlarımı kucağında çocuğuyla enkaz altında cansız buldum.
Malatya yıkıldı.
insanların yüzlerinden neşesi silindi.
Ama atlatacağız, yaralarımızı sarıp yeniden ayağa kalkacağız, şimdi ağlıyoruz ama bir zaman gelecek yine güleceğiz.
Evet binalar yıkılmış, enkaz olmayan sokak yok ama enkazların ağzı dili yok. Bir süre sonra alışıyorsun enkazlara.
Babasının kucağında ölen, babasının kucağında gömülen Elif, mezar tahtandaki kırmızı montun gözlerimin önünden gitmiyor. Soykan parkında ıslak pantolonuyla bu soğukta titreme krizine giren adam, çadırlardan gelen bebek öksürükleri, çocukların gözlerindeki korkuyu görmeye dayanamıyorum, çıldırıyor gibiyim.
Dün Adıyaman’da sülalesinden 54 kişi ölmüş birini gördüm, bakıyor ama görmüyordu, sarıldım sırtını sıvazladım beni algılayamadı bile.
Kafayı yemek üzereyim, içtiğim bir yudum suda bile acaba şu an su içemeyen birisi var mı diye düşünüp kahroluyorum, su içerken bile kendimden utanıyorum.
