Abartili olmasa da makyaj yapmayi cok seviyorum.
Cevremdeki insanlar makyaj yapmama gerek olmadigini soyleseler de goz makyaji vazgecilmezimdir.
Eyeliner, rimel ve kirmizi ruj uclusu vazgecilmezimdir.
Yuzume bir sey surmekten nefret ederim
Tenim beyaz. Fondoten uygulayinca karariyorum.
ayrica boyun ve yuzdeki renk farki da cok komik duruyor sahsen.
günümüzde çok az bulunan kadındır.
Bunun sebebi toplumsal normların iyice değişip, (fikrimce kötüye doğru bir değişim) kadınların çoğunlukla güzelliği ile toplumda yer edinebileceği bir ortam yaratılmış olmasıdır. Şahsen makyaj konusunda çok iyi olmama rağmen senelerce makyaj yapmadım. Son iki sene içinde benim bile bu kafileye katıldığım doğrudur. Sebepleri içerisinde makyajsız olduğum zamanlarda ''bakımsız'' olmakla suçlanmam da vardır. Sonra soruyor insan kendine; makyajlı olmak ve bakımlı olmak arasındaki farkı bile bilmeyen bir toplumda neden yaşıyorum diye.
Makyajla rahat edemeyen, rahatı doğallığı seven, bakımı kimyasal boyalardan ibaret değil temizlikten kişisel bakımdan ibaret olduğunu bilen kadındır. (bkz: Düzenli düzensiz)
Özendiğim kadındır ama rujsuz nasıl yapıyorlar anlamıyorum. O ruj böyle dişlerinin beyazlığını iyice ortaya çıkaracak .bir ruj benim sabah enerjimi , modumu yükseltmeye yetiyor. iyiki var
tercihini makyaj yapmama yönünde kullanan kadındır. cildine kıyamıyor , makyaj yapmayı bilmiyor olabilir. aynada cildinin o doğal rengini görmeyi seviyordur. kişinin yüzündeki duruluk, doğallık hoş görünüyor ama makyaj yapan kadınları da gömmeyelim, onlar da öyle iyi hissediyordur. asıl olan davranışlarında doğal-samimi olması. doğal davranan makyajlı kadın da makyajsız kadın da güzeldir.
Kaşlarına kontur, dudaklarına renklendirme, ve yüzünde muhtelif bölgelere kalıcı makyaj işlemi yaptırmış kadındır. Bir de doğal halim diye selfie çekinir. Yersen.
tüm gün koşturan bir iş kadınıyım, cilt temizliği , nemlendiriciler ve solgun gözüktüğüm zamanlarda rujum dışında yüzüme makyaj adı altında kimyasal sürmekten nefret eden bir insanım. Bu benim hakkım. insanların makyaj malzemeleri hakkında konuşurken "bak şu indirime girmiş, bak bu suda çıkmıyor, bu rengi de çıkmış, bak bu şuradan ithal" sohbetlerinden sıkılınca "off ben kime anlatıyorum" deyip yüzüme donuk bakmalarindan gına geldi. garsonum bile aşırı makyajlı iken benim yapmamam neden bu kadar sorgulanıyor, neden makyaj yaomayan kadın normalleştirilmiyor?
Bu cilt benim ve ben, ne dolgu, ne bilmem ne zehri, ne yüzü hirpalayan kimyasal bombası şeyleri kendi irademle yüzüme boca etmek istemiyorum. Kendi yüz çizgilerim, kendi çillerim, kendi kirpiklerim, kendi eşit tonda olmayan yuzumle aşırı mutluyum. Makyaj yapabilen kadınların makyaj hakkı iken neden bir kadının makyaj yapma hakkı olmuyor lan. Yapanlara da hiçbir kibrim yok, yüzünü tanıyıp güzel yapabilene maşallahi eksik etmiyorum.
Amma yine de buradan makyöz federasyonu ve birliği yetkilerini makyaj fırçaları ile bir güzel fırçalamak istiyorum.
Ya kısaca makyaj yapmaya ihtiyaç duymayacak kadar güzelim yazsana.
Kimyasal sevmem vs uzun uzun yazılmış. Çirkin olsan öyle bir seversin ki kimyasalmış zehirmiş gözün görmez.
