modern danslara tutkuyla bağlı, fikret mualle retrospektifini unutamayan, herkesin izlerken sıkıntıdan kendini siktiği filmlerde yaşamayı bulan bir insansınızdır. ancak etrafınız sevimsiz barzolarla dolu olduğundan bırakın bir bayanı, hergele bir bey dahi bulup arkadaş olarak hayatınıza iliştirememişsinizdir.
neden sonra apansız, kaderin bir cilvesi olsa gerek, beyzin almak için girdiğiniz istasyonda minili bir bayan görürsünüz. pompacıya hararetli bir konuşmanın ortasında olduğunu gözlemleyip, yardımcı olmak amacıyla yanlarına seyirttiğinizde, şoke edici bir diyaloğa tanıklık edeceksinizdir;
pompacı: öğrenirim ya n'olacak sanki!
minili bayan: öğrenilecek bir şey değil beyefendi bu. tamam kaslısınız, anladığım kadarıyla büyük de, eee bir de pompacısınız ama yetmez. ben makiyato isterim, o makiyatoyu sanata bulamak isterim. isterim ki karşımdaki bey, bana ederlezinin yaşattıklarını yaşatsın. hüzünleneyim, sonra çoşayım, sonra boğazıma bir şey düğümlensin sonra yine coşayım. manyak gibi bir şeye dönüştürsün beni. neyse, konuşmalarımın beyhude olduğunun farkındayım. istirham ediyorum pompanıza bakın, ben de istasyonu terk edeyim.
o an, aradığınız bayanın o olduğunu anlarsınız. üstelik minilidir. ne kadar da iri bir sanat dersiniz bayana bakarken. etkilemek için cebinizden kağıdı kalemi çıkarırsınız;
"schopenhauer"
bayan kağıdı okur okumaz ıslanır. sabahlara kadar, kan ter içinde makiyato içersiniz.
