iranlı yönetmen. iranlı yönetmenleri devrimden kaçanlar ve kaçmayanlar diye ayıracak olursak iranda kalan ve devrimci gözüken biridir. cennetin cocukları, cennetin rengi, baran, peder.. gibi hatırı sayılır, izlenilmesi keyifli ve dramatik filmlere imza atmıştır. danimarkada yapılacak bi film festivalini karikatür krizi yüzünden boykot etmesi de isimle birlikte akla gelen son olaylardandır. ismi mecitdir işte majid de ne yaa
majidi' nin filmini izlerken; sokakta bir olay oluyor, uzuntusu bile tamamen katışıksız, sade, öyle içten, dünyada bir olay oluyor ve izliyorum . sankı karsıda oturuyorum, olay yanı başımda oluyor. O hissi veriyor bana, anlatmada bile eksik kalacagım bir his.
cennetin çocukları, cennetin rengi, baran filmlerinin yönetmeni. filmlerinin kendine münhasır atmosferi, karakterlerinin hem yabancı hem sevgili bakışlarla süzdüğümüz karşılıksız sevmeleri, fedekarlıkları, hesapsız kitapsız yaptığı iyilikleri içimizi hem ısıtan hem buran cinstendir. iran'ın sahip olduğu büyük değerlerden olan mecid mecidi filmlerinde seyirciye hissettirdiği içtenliği 'fıtrat diliyle' anlatmaya çalışmasına bağlar.
Bu entrinin yazarı iki filmini izlemiştir: Cennetin çocukları (Children of heaven) ve Serçelerin şarkısı (Song of sparrow). iki filmi de aşırı yoksulların, 'umutlu yaşama bağlılıklarını' anlatmaktadır. Batılıların, hayatlarında bir arızayla karşılaşınca nasıl da hızla depresyona girdikleri düşünülürse, bu filmlerde anlatılan insanların intihar etmeleri gerekir. Ama sefaletin en dibinde yaşayan bu insanlar, hayatı sevmeyi ve mutlu yaşamayı becerebilmektedir. Emir Kusturika filmlerinden de aşina olduğumuz bu tarz insanların, Batılı sinema seyircisini rehabilite ettiği düşünülebilir. (Bir tür antidepresan olarak.)
iran sinemasının en başarılı yönetmenlerindendir.kendisi sinemayı en iyi kitlesel iletişim aracı olarak görmekte ve en büyük hedefinin kur an dilini sinema yoluyla insanlara aktarmak olduğunu belirtir.
