iranlı yönetmen. iranlı yönetmenleri devrimden kaçanlar ve kaçmayanlar diye ayıracak olursak iranda kalan ve devrimci gözüken biridir. cennetin cocukları, cennetin rengi, baran, peder.. gibi hatırı sayılır, izlenilmesi keyifli ve dramatik filmlere imza atmıştır. danimarkada yapılacak bi film festivalini karikatür krizi yüzünden boykot etmesi de isimle birlikte akla gelen son olaylardandır. ismi mecitdir işte majid de ne yaa
iran sinemasının en başarılı yönetmenlerindendir.kendisi sinemayı en iyi kitlesel iletişim aracı olarak görmekte ve en büyük hedefinin kur an dilini sinema yoluyla insanlara aktarmak olduğunu belirtir.
cennetin çocukları, cennetin rengi, baran filmlerinin yönetmeni. filmlerinin kendine münhasır atmosferi, karakterlerinin hem yabancı hem sevgili bakışlarla süzdüğümüz karşılıksız sevmeleri, fedekarlıkları, hesapsız kitapsız yaptığı iyilikleri içimizi hem ısıtan hem buran cinstendir. iran'ın sahip olduğu büyük değerlerden olan mecid mecidi filmlerinde seyirciye hissettirdiği içtenliği 'fıtrat diliyle' anlatmaya çalışmasına bağlar.
Bu entrinin yazarı iki filmini izlemiştir: Cennetin çocukları (Children of heaven) ve Serçelerin şarkısı (Song of sparrow). iki filmi de aşırı yoksulların, 'umutlu yaşama bağlılıklarını' anlatmaktadır. Batılıların, hayatlarında bir arızayla karşılaşınca nasıl da hızla depresyona girdikleri düşünülürse, bu filmlerde anlatılan insanların intihar etmeleri gerekir. Ama sefaletin en dibinde yaşayan bu insanlar, hayatı sevmeyi ve mutlu yaşamayı becerebilmektedir. Emir Kusturika filmlerinden de aşina olduğumuz bu tarz insanların, Batılı sinema seyircisini rehabilite ettiği düşünülebilir. (Bir tür antidepresan olarak.)
Biyografisine bakarsak şöyledir: 1959 yılında Tahran'da orta sınıf bir ailenin çocuğu olarak doğmuştur. Tahran'da büyümüş ve 14 yaşında amatör tiyatro topluluklarında oynamaya başlamıştır. Mesleğinin yüksek okulunu da Tahran'da okumuştur. 1979 islam Devrimi'nden sonra ülkesinde kalmayı tercih etmiştir.
derin hümanizmi ve güçlü takva bilinciyle küçük insanların büyük hayatlarını anlatan iranlı yönetmen. son yılların en başarılı yönetmenlerindendir. beed e majnoon ile seyirciyi dramanın ta içine sokmuş, serçelerin şarkısı ile yaşama sevincini ve hayat kavgasını eğenceli bir dille anlatmış, cennetin çocukları ve cennetin rengiyle bizleri büyülemiştir.
majidi' nin filmini izlerken; sokakta bir olay oluyor, uzuntusu bile tamamen katışıksız, sade, öyle içten, dünyada bir olay oluyor ve izliyorum . sankı karsıda oturuyorum, olay yanı başımda oluyor. O hissi veriyor bana, anlatmada bile eksik kalacagım bir his.
yakın zamanda hz. muhammed'in çocukluk ve gençlik yıllarını konu eden bir film çekecek olan ünlü yönetmen.
ilginç olan; hz. muhammed'in seslendirilmesi... tepkiler merakla beklenecektir.*
serçelerin gözyaşları filmi izlediğim ikinci filmi. cennetin çocukları daha iyiydi sanki. hyatına göz atmadım ama sanırım fea halde perişan bir çocukluk yaşamış olmalı.
farsları çok sevmem ama ortadoğu toplumlarına göre (arap, kürt...) bir tık daha üsttedir.
irandaki yoksulluğu, özellikle çocukları konu alan ve araya komik sahneler serpiştirilmiş dram filmlerine imza atmıştır.
filmlerinde en göze çarpan olay ise insanı tam güldürürken hemen arkasından gelen sahne ile derin hüzünlere boğar ve müthiş bir duygu karmaşasına sürükler.
hayatımdaki hedeflerimden biri de bu adamın bir filminde 30 saniye bile olsa gözükmektir. Böyle basit bir yöntemle evrensel anlamlar inanılmaz ayrıntılar veren bir yönetmen yok.
