türk filmlerinde sıklıkla rastlanılan bir istektir.
nalan: nekrem, izdivacımıza mani olan mihraklar biji sonsuj kedere mahkum etmek istiyorlar kujum.
nekrem: ehemmiyeti yok nalan. (bkz: mahşer)de buluşuruj...
şeklinde uzar gider. biraz realist olursak, kıyamet gününde; hesap kitap derdine düşmüş, sevabını, günahını tartan, ah vah eden, naptım nettim diyen insanoğlu "aman şu tanıdığımı, şu sevdiğimi bulayım, bi hasret gidereyim" diye mi düşünecek allah aşkına...
olmazlara düşmüş, sevdalarını beraberce yaşamaları imkansız gönüllerin iniltili acılı ümididir. orada nasıl buluşulacak, hasret gerçekten orada bitebilecek mi bilinmez ama en azından bir kez daha görebilmenin ümidi var. ses aynı ses, gülüş aynı gülüş olabilecek mi bilinmez, sen onu tanır mısın o seni tanır mı bilinmez ama mahşer var umut var.
ne feryad edersin divane bülbül
senin bu feryadın gülşene kalsın
bu dünyada eremezsen murada
huzuru mahşere divana kalsın
