pkk' ya referans kaynağı olan kişi. söz konusu tez, devrimci şiddettir.
80 öncesi türkiye' de ortalık karışıkken heyecanlanan onlarca gençten sadece biri. biri kalkar amerikan ordusunu denize döktüm diye sevinir, biri kalkar adam kaçırır..
enteresan zamanlardan geçmişiz deyip kapatmak lazım sanırım olayı. netekim terörün ve suçun sağı solu falan olmaz. çayan' ı doğrudan referans gösteren bir ödp var bildiğim kadarıyla günümüzde. onu anladık da, nazım hikmet' i neden ulusalcılar sahipleniyor onu çözebilmiş değilim doğrusu. ***
faşistleri çelişkiler içerisine düşüren büyük devrimci önder.
bütün israil'li olanları yok edelim, öldürelim diye yırtınan söz de türk milliyetçileri, mahir çayan mossad ajanı bir elçiyi öldürdü diye onu terörist olarak nitelendirebiliyorlar.
ama olayın ironi tarafı şu, bu mossad ajanını bir ülkücü öldürseydi o türk kahramanı olacaktı öyle değil mi? ama mahir çayan solcu olduğu için terörist oluyor?
ayrıca az yapmıştır. kendilerine bu kadar mermi sıkılıyorken, yine de bu kadar "insan"i taraftlarını ön planda tutmaları ne kadar doğru olmuştur bilinmez..
pkk gibi bölücü bir örgüt ile uzaktan yakından alakası olmayan, olmayacak candosttur.
bugün yaşıyor olsaydı binlerce insanın katili, halk düşmanı bir örgüte referans değil, savaş açardı.
o yüzden ayak üstü götünüzden laf uydurmayınız.
ayrıca mahir çayan "amerika'nın piyonluğunda yaşasın bağımsız kürdistan" değil,
amerika'ya karşı "yaşasın tam bağımsız türkiye" diyenlerdendi..
onların sadece bedenlerini katledenler, sizin gibileri çok iyi empoze ederek sindirmişler. bunu çok iyi anlıyoruz.
kime göreneye göre terörist eğer abd'ye ve onun ülkedeki işbirlikçilerine göre terörist ise evet mahir abi teröristti.
zaten birilerinin mahir çayandenzi gezmiş gibi gerçek yurtseverleri sistem dışına çıkarması onların doğru yolda olduğunu gösterir. demirel terörist dese ne olur! demese ne olur!
işçi sınıfının kazanılmış haklarına bir bir el konulduğu, her muhalif düşüncenin alabildiğine saldırıya uğradığı, faşizmin açık ve dolayımsız kol gezdiği, devrimcilerin linç girişimlerine maruz kaldığı bir ülkede ve daha yeni konsepti ve yeni tehdit algısı ile dünya'yı cehenneme çeviren emperyalizmin yeni çığırtkanlıkları ile inleyen bir dünya'da yaşıyoruz.
Mahir Çayan Kim mi?
Bu kadar iğrençliğin, pisliğin, kokuşmuşluğun, mide bulantısının içinde insan olarak duran yiğit bir devrimci.
Annemin doğum tarihini bilmem. mahir'in doğum tarihi adım gibi aklımdadır... annemin ölüm tarihini bilirim. ama mahir'in ölüm tarihini bir türlü kabullenemem, bilmemde. *
günümüzde,tamda bugün, söylediklerinin, karşı çıktığı şeylerin ne kadar doğru olduğunu bana hatırlatan, güzel insan.birgün yakalanmamak için sibel erkan adlı küçük bir kızın bulunduğu eve giren kişi.(sibel erkan, anılarında hep, hüseyin cevahir ve mahir çayan'ı övmüştür)(aman demekki sibel de anarşik gominismiş boşver)deniz gezmiş ve arkadaşlarını kurtarmak için, kızıldere'de diğer arkadaşları ile can veren kişi.ayrıca bir jön olabilecek kadar da yakışıklıymış.
edit;eksileyen arkadaş, eminim,''lan bak pkk'da kendine gominis diyo,buda gominismiş,eksile lan eksile'' diye eksilemiştir.apolitik beynin,en vatansever,en milliyetçi dışa vurumu,güzel kardeşim,eksile,eksi gibi malın olsun demişler,zaten bu herif vurulmasa pkk'nın başında geçecekti,sen bakma 1972 yılında öldürüldüğüne,1972 yılında pkk'yı kurdu öyle öldü o,o kadar da şerefsizdir hani.
birinin devrimciliği romantiktir, doğumla , yaşamla, başlar,
diğerininki sertdir , öldükten sonra devrimci mücadeleye bişeyler katmaya başlar.
anlayacagınız ölümle , doğum arasındaki ince farktadır bu iki lider.
ikisini birleştiren tek özellik yurtlarını sevmeleridir.
gerek teorisiyle gerek pratiğiyle şöyle okkalı bir budur dedirten devrimci önder. abdullah çatlı'yla benzerliği olduğunu iddia etmenin saçma olduğu thkp-c kurucusu ve teorisyeni. abdullah çatlı devlet için kanunsuzluk yapmış, çayan ise idealleri ve eylemi yüzünden devlet tarafından öldürülmüştür.
neymiş efendim abdullah çatlı'nın sol'cu versiyonuymuş!...
ahlaksız .bneler abdullah çatlı uyuşturucu kaçakçılığı yaparak gençleri uyuştururken, mahir çayan uyuşturucunun kapitalist sistemin zorunluluklarından biri olduğunu söyleyerek uyuşmayın diyordu ve uyuşturanlarıda cezalandırmaktan korkmuyordu!
Mahir Çayan kendi cebini doldurmak için devlet gücünü kullananları cezalandırırken...
Abdullah Çatlı kendi çıkarını korumak için devlet kademesine gelmeye çalışıyordu bu ayrımı yapamayan geri zekalılar iyi okusunlar hayatlarını ondan sonra yorum yapsınlar...
Mahir Çayan katildir doğrudur lakin mahir çayan bu düzeni savunanların hepsini katletme cesareti gösteren kişiliklerdendir bu neden deniz gezmiş'ten ayrılır birisi cesaretini demokratik alanlarda kullanmaya tercih ederken mahir çayan illegalite tercih değil zorunluluktur diyor bu farkı anlayamayanlar iyi okusunlar türkiye siyasi tarihini ve sonra tartışsınlar... Lakin mahir çayan kutsal değildir yanlışları olmuştur ancak devrimci mücadele hiçbir yanlışı olmamıştır devrim kansız gelmeyeceğini iyi bilenlerdendir mahir çayan o nedenle devrimci mücadelenin engebeli olduğunu dile getirmiş ve bizler neferiz düşeriz ama arkamızdan gelenler her daim tecrübelerden yararlanarak mücadeleye devam edecektir demiştir...
marksistlerin katil olmadığını savunmaları gayet normal olan kişi. tıpkı ülkücülerin abdullah çatlının katil olmadığını savunmaları gibi. "sol"dakilere sorsan mahir çayan "insanlık için, barış için, ülke için" yapmıştır, sağdakilere sorsan abdullah çatlı "millet için, vatan için" vesaire. saçma olan şey şudur ki, insanlar kendi değer yargılarını en üstün ve mutlak doğru olarak görüp birbirlerine saldırırlar, kendi pisliklerini görmeden. ha ama "mutlak doğru" diyebileceğimiz tek bir şey vardır. o da olguların gerçekliğinin insanların kabullenmelerine bağlı olmadığıdır. yine, tekrardan, galileo galilei'nin dediği gibi, "dünya, yine de dönüyor".
denizler silahlanıp silahlanmamayı düşünürken eline taaruz silahı alıp dağa çıkmış kişiliktir. deniz gezmiş cephesiyle çözüm yolları konusunda zıtlaşsalarda onları kurtarmak için ingiliz işçileri kaçırmış ve bu uğurda ölmüştür. ölümü sonrasında o güne kadar gazete ve kitap okumalarına izin verilmeyen devrimci mahkümlara ölüm haberinin manşette olduğu gazeteler dağıtılmıştır.
ne olursa olsun, 27 yaşında, devrim ya da inandığı değerler uğruna ölmek ne acı diye düşündüren adam. belki de tam tersi, insan inandığı değerler uğruna ölmeli.
Tarihi selimiye kışlası ve kışlanın bir odası,
derin bir rutubet kokusu yayılıyor etrafa,
oda ama ne oda: hücre hücre..
Kapısına kilit vurmuşlar.
Burası türkiye, mozambik, Angola, Endonezya, Brezilya.
Güneşi görmiyenler diyarı,
Tutsaklığın kapısının demir parmaklıklarının önünde
mehmed'i yükseltmişlerler bacım, mehmed'i.
nöbet değişiyor, şimdi kapının önünde bir siyahi var.
mozambikli galiba.
yanında iki nöbetçi daha var.
endonezyalı bir emekçi oğlu emekçi biri,
öteki de mozambikli yedi göbek köle çocuğu...
işte hayatın diyalektiği.
saat 23.00 hücremde sivrisinekler,
oligarşinin türküsünü söylüyorlar hep bir ağızdan,
ve bir adam avazı çıktığı kadar başlıyor bağırmaya.
sesler yükseliyor,
ve bir koro, hep bir ağızdan özgürlüğün marşını söylüyor.
sineklerin vızıltısı duyulmuyor artık.
genç adam hayretle etrafına bakıyor.
yanında hasan tahsin, hüseyin, sinan, alp ve daha niceleri.
bu hücre kalabalık bacım, kalabalık. asya'nın, afrika'nın, amerika'nın devrimcileri,
ve bütün mazlum uluslar bu hücrede.
marş bitiyor, hava yine ağırlaşıyor.
sinirler bozuk, herkes sıkıntılı.
sivrisinekler oligarşinin türkülerini çağırmağa tekrar başlıyor. hüseyin, sinan, alp, che, pere'da ve benarcinin dudaklarında
sıkıntılı ve acı bir tebessüm...
emekçiler üzgün, kölelerin boynu bükük.
sivrisinekler memnun ve neşeli...
bekliyoruz, ne zaman kesilecek bu vızıltı?
bekliyoruz, sıkıntılı, sinirli ve mutlu.
bir bekleyiş bu...
hepimiz biliyoruz ki repertuarı bitiyor sivrisineklerin.
simgeleştirilmeye çalışılan türk devrimci. kanaatimce bu adamdan, deniz gezmiş'e ortak yaratılma amacı vardır.ama o türksolu nun büyüttüğü kadar önemli biri değildir. abdullah çatlı'dan farkı solcu olması ve ondan daha entellektüel,kitap tozu yutmuş bir katil olmasıdır.
baktım da, mal gibi boşu boşuna yazmışım önceki entrylerimi. kaotik bir laf kalabalığından başka bir şey olarak görünmedikleri için gözüme, sildim hepsini. şimdi bakıyorum, bütün bu söylediklerime hiç gerek yokmuş. neyse, anlayana şu kadarı yeterli olacak adamdır:
"birinin katili başkasının kahramanı; birinin kahramanı başkasının katilidir."
tanım: kendilerininkini unutup diğerlerinin katillerine laf edenler tarafından kahramanlaştırılan, kendi katillerini kahraman olarak görenler tarafından katilleştirilendir. *
(bkz: herkesin dolabında gizli bir iskelet vardır)
edit: nedense bir kısım kişinin gözlerine bakınca onlarda doğruyu söyleyeni kafir ilan eden hacı hoca/yobaz mentalitesinin değişik bir maske takmış versiyonunu görmekteyim.(**) ha ama:
hindistan'ın kalküta şehrinde
benerci kendini vurdu.
türkiye'nin istanbul'unda, hüseyin'i vurdular.
perde değişiyor.
izmir kordonboyu hasan tahsin'i vurdular.
bolivya'da guevara kanlar içinde
pera da paramparça cho to vietnam'da kıvranıyor.
of bacım off
bitsin artık bu kıyım.
orfe güneşe çağırıyor ve thkc 1971 ilkbaharında eyleme geçiyor
burası sau paulo
karanlığın, loşluğun, ezikliğin diyarı.
orfe karanlıklar tepesine oturmuş,
gitarı ile güneşi çağırıyor.
yalnız orfe, garip orfe, yiğit orfe.
sau paulo tepelerinde doğacak güneşi orfe göremeyecek,
biliyor bunu orfe, yine de güneşi çağırıyor.
karanlığın yedi başlı ejderi,
orfeyi parçalıyor.
orfe artık güneşte...
güneş tutulması sona eriyor.
sau paulo halkı samba yapıyor güneşin altında.
orfe rahat, mutlu ve kıvançlı güneşten gitarı ile tempo tutuyor
aydınlığı kutlayan sau paulo halkının sambasında.
Maltepe kuşatması sonrası hüseyin cevahir'in öldürülüp, kendisinin yaralı olarak yakalanmasının ardından selimiye askeri kışlası'nda hapsedildiği tek kişilik hücresinde yazdığı şiirlerinde duygularını dile getirmiş olan büyük devrimci önder.
"Vedat, Taylan, Mehmet, Necmi... Devrim için öldüler..."
Yürüyoruz başkentin sokaklarında,
önde gidiyor devrim şehidi.
Hep beraber söylüyoruz bu marşı, tek bir adam söylemiyor.
o marşta yaşıyor, marşı söyleyenlerden birisi,
marştaki şehitler listesine, şeref listesine
kendi adını sokuyor, sessiz ve mahçupça.
ve sırası geldi. sırasını bekleyen o neferin.
ama öyle mi gelecekti sırası?
oysa neler kurmuştu neler...
erkekçe vurulacaktı kalbinden
'yaşasın thkc' olacaktı son sözü.
bu fırsat geçti eline
ama kahpe kader o kadarını bile çok gördü.
olmadı olmadı...
o diye yoldaşını delik deşik ettiler.
kahpenin kurşunu
ceketini, pantolonunu delik deşik etti
ama kalbini delemedi.
ve o kendisini vurdu.
talih ne gezer bu adamda,
tetiğini kaldırmayı unuttu, unutmaz olasıca.
tabancası saldırdı, kurşun hedefinin altına girdi.
o cezasını çekiyordu, ezeli derdi unutkanlığın ve solaklığının. oligarşinin hastanesi, mapushanesi...
karanın siyahın her tonu...
paspal kurbağa gonzales
ve ünlü kement atıcı şefkat kakamço.
oportunizm atmıştı oklarını yakalanmadan önce,
'bölücü, kariyerist, pasifist' diye.
oligarşinin gazeteleri atmıştı oklarını yakalanmadan önce.
'teslim oldu' diye.
vuruştu, yine teslim oldu denildi, konuşmadı.
işkenceler altındaki arkadaşlarının bölük pörçük
ifadelerini topladılar, tek bir ifade yaptılar.
ve konuştu diye ilan etti paspal kurbağa gonzales.
bu adamın kaderi bu.
bu adam kurşunların değil kahredici okların hedefi.
açık vermişti bir kere
neden korktuğunu hissettirmişti düşmana,
anlamıştı düşman, bu adam işkenceden, kurşundan değil, zehirli oktan korkar.
üzülme aslanım, hatırla bak ne diyor usta:
'düşman bize ne kadar çok ok atarsa, biz o kadar doğru yoldayız.'
varsın bütün oklar üstüne yağsın.
devrimcilerin gözleri kör, kulağı sağır değil.
biliyorum seni bu oklar yaralıyor.
yaralamasın kardeşim, yaralamasın.
bak ne diyor usta:
'unutma ki devrim şehidi sadece kurşunla olmaz.
şefkat kakamço'nun kementleri de şehit eder adamı.'
