erken dönem sezercik piç kurusu olmaktır. hem şişman hem de gözlüklüysen üstelik çocuksan insanın üzerinde çok acaip bir asosyallik kendinden gelişiyor. mahalle maçlarına bile almıyorlar ibneler, hep kenarda boş gözlerle izlemek zorunda kalıyorsun. bir kere oynayabilsen ah !!! göstereceksin onlara ne meziyetli olduğunu ama fırsat olmuyor. bir gün hep utandırdıkları, itip kaktıkları sana mahalle maçında ihtiyaçları olsa, kaleye geçsen, kaleyi gole kapatsan uçsan, kaçsan, 5 kişiyle karşı karşıya kalıp golleri kurtarsan diye hayal ediyorsun ya, olmuyor amına koyim, o fırsat gelene kadar ya büyüyüp hayat derdine düşüyorsun yada zayıflıyorsun. *
baştan kaybetmiş olmaktır. ''amma da badassmışım lan'' diye düşünerek ileride bir sevgili edindiğinde tatlı çocuklukluk fotoğrafları gösterememektir. ergenliğe verdiğinde büyük çaba göstererek kilo vermek zorunda kalmak, aileye baskı yaparak lens takmaya başlamaktır. çocukluğunda bir yerlerde hep bir eziklik olmasıdır, boğazda bir düğümdür.
edit: bunlar tamamen tahmine dayalı tanımlamalardır efendim, kesinlikle böyle biri değilimdir. valla bakın.
