bunu bir arkadaşımdan daha doğrusu arkadaş bellediğim hayvan düşmanından duyduğum da kelimenin tam anlamıyla şok oldum. yani bir insan evladı bunu nasıl düşünebilir, hangi mantalite ile bu katliamı onaylabilir ve vicdanı el verir, aklım almıyor. arkadaşımın adı cafer, kendisi ilkokuldan aynı zamandan mahalleden arkadaşım olur. geçtiğimiz hafta sonu kendisi ile duvarın kenarında ayak üstü sohbet ediyoruz.
cafer-ömer naber ben-iidir abi senden
-ne olsun ömer, kedilerle başım dertte bu ara,
-ne oldu hayırdır, beş para etmez ciğerini mi çaldılar ehehe
-dalga geçme olum,
-e anlat o zaman
-anlatıyorum birader iki rekat dur. artık bundan sonra böyle.
-ne bundan sonra böyle?
-sözümü kesme anlatıyorum. bugün çarşıdan fare kapanlarımı aldım geldim eve. içlerine bir bir sosisleri yerleştirdim ve tek sıra halinde balkona koydum. şimdi soracaksın ömer bunu yapmaktaki amacım ne olaki? işkenceyi mi seviyorum? kedileri sakat bırakıp onları sokaklarda mı dilendirecem? hmm aslında iyi fikir, olabilir. belki internete kopuk patilerinin resimlerini koyar, bakıma muhtaç kediler diye duygu sömürüsü de yapabilirim. ondan sonra gelsin paracıklar. şaka tabi o kadar da insanlıktan çıkmadık ömer.
-senin için şu an endişelendim cafer, hiç iyi gözükmüyorsun...
-konu şundan ibaret nihayetinde. dün akşam eve geldim. kapıyı açtım. mutfağa girdim ki manzarayı görür görmez şalterler attı bende. çöpe atmak için koyduğum çöp poşetleri yırtılmış, içindeki çöpler etrafa saçılmış. sonra kim yaptı acaba bunu diye düşünürken bi baktım balkonun kapısı açık. ev zemin katta. arka balkon toprak alana bakıyor. mahallenin sefil kedileri sıklıkla uğruyor balkonuma. hiçbirini de bugüne kadar kırmadım, süt verdim, sosis verdim, gerektiğinde köpeklerden bile korudum onları. yatacak minder bile verdim hamile kedilere. bana yaklaşsalar sağlık kontrolü için hemen aşağımızdaki veterinere de götürecektim. ama kaçıyorlar, gelmiyorlardı.
-ee cafer aferin insanlığa, pardon hayvanlığa bir yararın dokunmuş işte.
-öyle öyle, her neyse artık dilediği gibi benden kaçabilirler. onlarla bu saatten sonra işim bitti.
-niye abi,
-yok abi, ben evde değilken hırsız gibi eve girip çöp poşetlerini parçalamak neden, ne istedilerse koydum önlerine, bu muydu mükafatım. besle kargayı oysun gözünü. bundan sonra saw serisi başlıyor, kana doyacak mahalle, ibreti alem için bir iki tanesinin patilerine inecek o fare kapanları. sosis için patilerini kapana uzattıkları vakit o cici patileri kopacak bilekten. poşetleri yırttıkları pençeleri bende kalacak, kill bill'deki gibi bunlar benim, bana ait, onları bırakın ve gidin balkonumdan diyeceğim. diyetini verecekler hepsinin, ömer seyfettin'in hikayesinde olduğu gibi. tek tek hesap sorucam mutfağımı dağıtmak neymiş göstericem ben onlara. madem ben yokken eve hırsız gibi girip etrafı dağatıcaklardı, çöp poşetlerini parçalayıp evi pislik içinde bırakacaklardı, varsın sakat kalsınlar bu raddeden sonra umrumda değil. nankör şerefsizler.
