çocukluk döneminin zehir olmasını sağlayan olay. bizim mahallede hiç yaşıtım yoktu benim. benden 2 veya 3 yaş büyük p.çler vardı , hep bunların peşindeydim ben. onlar nereyee ben oraya , bu yüzdende çok pis dayak yerdim bunlardan , babamdan yemediğim dayağı bunlardan yemişimdir , dalga geçerlerdi felan. eziyet ederlerdi ama ben bunların peşindeyim yine , oğlum deli misin otur evde ! ama yook şamar müptelası olmuş bünye evde oturmaya müsade etmiyor.
saklanbaç oynarkende ben bunların peşindeydim hep , nereye gitsem en az bir tokat yiyordum , 2 kişi saklanmışlarsa 2 tokat yiyordum. işte birgün saklanacak yer bulamadım çıktım ağaca , bayağı yüksek çıktım inemiyorum " hasaaan nerdesin " diye kolpadan bağrıyor ebe şerefsizi " abi burdayım indirin lütfen " diye ben bağırıyorum , bunlar kahkaha ata ata kaçıyorlar tabi , ben ağacın üstünde , karıncalar benim üstümde " annneneeaaaa ühühühühü " diye bağırıyorum. kapıcı kurtardı beni.
futbolda oynayamazdım küçüğüm diye , anca adam eksik olursa alınırdım oyuna , ozamanda kaleye geçerdim. bir abanırdılar bir abanırdılar , mosmor giderdim eve. yakar topdada aynı hesap ilk ben vurulurdum hemde sert atarlardı canım yansın diye.
erik ağacının nimetlerinden de yararlanamazdım. erikler düşürülürdü büyükçe bir bezin üstüne " abi banada verin " , " abi versene erik " derdim ama kimsenin skinde değilim en sonunda biri " gel lan veriyim " dedi gözlerim güldü resmen gittim yanına avcumun içine bıraktı , tam ağzıma atıcam ne göreyim çekirdek ben ağlaya ağlaya eve koşuyorum tam köşeyi döndüğümde " vermezseniz vermeyin bizim evde karpuz var " diye bağırmıştım.
gaza getirip çıkma teklif ettirirlerdi kızlara. bazen büyüklere bazen küçüklere , küçük çocuklara teklifin sonu hep dayak olurdu hem kızların anasından babasından hem kendi anamdan babamdan tokat yerdim. büyüklere söylediğimde başımı okşarlardı " ay ne sevimliii " diye.
12 yaşıma kadar çektiğim derdin hesabı yoktur. şefkate ihtiyacı var bu bünyenin.
g.te gelmemek adına tekrardan tanım : mahallede en çok dalgaya alınan insan olmak.
