tanım: göt ayağı gibi gelse de insanı hüzünlendiren aktivitedir.
9 yaşından beri hizmet ettiğiniz mahalle takımına, taşınmak zorunda kaldığınız için veda etmektir.
evet, bu yola ilk başladığımızda elimizde kames top ve 2 taştan kalemiz vardı sadece. her gün için kendimize rakip arardık, oynardık mutlu olurduk. birimiz yere düştüğünde diğerimiz gelip kaldırırdı kararlılıkla "-hadi aga hadi!" derdi. evet bunu sadece filmlerden gördüğümüz için yapıyorduk ama, fark etmiyorduk bunun bizi birbirimize sımsıkı bağladığını..
sonra biraz büyüdük, sevgililerimiz oldu, her ayrılıktan sonra biz toplandık maç yaptık. o denli manyaklaşmıştık artık fakat bu bize gerçekten huzur veriyordu. gece birbirimizde kalıyor, manyaklar gibi gülüyorduk sabaha kadar.
biraz daha büyüynce devreye halısahalar girdi. artık maçlarımız kollektif tesislerde düzenleniyor ve daha ciddiye alıyorduk. diğer mahallelerin bizimle pek bir sorunu yoktu, en azından biz bunu önemsemiyorduk. çok günlerimiz geçti, çok güzel günlerimiz.
ve o gün geldi.. yuvadan uçan ilk kuş futurefallen. takımın ileri hattında, 2 kanatta da görev yapabilen, tatlı sert futbolu ve sol ayağını çok güçlü kullanmasıyla dikkat çeken ff* an itibariyle 22.00'de takımıyla son maçına çıkacak ve yaklaşık 15 gün sonra bu semtten ayrılacaktır. bir nevi jübile yani.
dışarıdan boş gibi gözüken bu hadise, yaşanılanlara bakıldığında insanın içini acıtan, hüzünlendiren bir olay olmuştur. şu an tüm takım kendinden geçmiş bir halde toplanmış, maç saatini beklemektedir ki bugüne kadar giydiğim 6 numaralı forma son kez ellerimdedir. benden sonra o formayı kimse giymeyecek olsa da.. öyle yani gençler, bir acayip duygular içine girdim. forvet hattında oynayacağım bu son maçta ilk golü arkadaşlarım, 2. yi kendim ve 3. golü uludağ sözlük için atacağım.
ben italya'dan inter'i istemiştim bu maç için ama kanalboyu'nu getirmişler, olsun, canları sağolsun.
neyse orta sahada oyun kurucu olarak oynadığım bu maç berabere bitmiş bulunup, kötü oyunumu söz verdiğim gibi 3 golle süsleyebildiğim için mutluyum.
maçtan sonra yaşanan hüzünlü anlar da cabası tabi ki.
ve bir dönem kapandı.
güle güle gyan reyiz, güle güle..
aynı anda mahalleden taşınmak anlamına da gelebileceği için başa gelen en hüzünlü aktivitelerdendir. bu şans iyi değerlendirilmeli, gidesiye kadar maçta bol bol kavga çıkarılmalı, pişman olma evresinde ise kıyasıya kucuk yapılmalı, sevilmelidir kolu kanadı kırılan mahalle dostları.
daha ufağım 5-6 yaşlarında pek top oynamayı beceremezdim bide ufakken tombul bişeydim koşamazdım yorulurdum hemen kaleci yaparlardı hep beni aslında hiç olmak istemezdim ama naparsın olurduk işte.
biraz daha büyüdük okulda tenefüslerde veya beden dersinde oynamaya başladık topu. sınıftaki erkek öğrenci fazlalığından ve sahanın küçüklüğünden bazı kişiler dışarda kalırdı. ilk başlarda yine daimi görevim olan görevim kaleye geçerdim ama sonralarda okula yeni gelen çocuk alt yapıda kalecilik eğitimi alıyo diye onu soktular kaleye sen yedeksin dediler değişiklik yapınca alıcaz seni oyuna çocuk aklı inandık. günler haftalar aylar geçti ama beni oyuna alan yok millet oynuyo . çok sinirlendim o anda kalar aldım futbol benim için bitmiştir diye. elvada dedim ve bitirdim o anda. sonra zayıfladık spor yaptık geliştik ama hiç hevesle oynayasım gelmemiştir bida. öle arkadaşların isteğiyle arada.
