çocukluk döneminin en güzel anılarının yaşandığı futbol aktivitesi. takımların adları her zaman Bizim mahalle - sizin mahalle dir. rakip takım 4-5 sokak ötede oturan elemanlardan kurulur. "takım kurun" ve "biz hazırız" diyaloglarıyla başlar. aynı günün akşamı belirlenen mekanda 2 takım karşı karşıya gelir. Bazen, oynayacak çok adam olur fakat top olmaz. Şimdilerde ise top vardır, oynayacak adam yoktur.
söz konusu oyuncu, bir devre bir takımda, diğer devre diğer takımda oynar. nedense ikinci devre, oynadığı takıma daha bir istekle oynar. zira, ilk devrede, devrelik olduğu için takım içinde hor görülmüş, kaleye sokulmuştur. ikinci yarı hırsla oynar.
not: çocukken mahalle maçlarında hep devrelik olanların, büyüdüklerinde de aynı pasif hali sürdürdüklerine şahit olunmuştur.
Topu topu 200 bilemedin 250 metrekare bir alanda, kollektif uyum içerisinde, sprinter oyuncuları depar kulvarlarına sarkıtmaya çalışıp, çeşitli hücum varyasyonları ve bloklar arası bağlantıyı iyi kurup, rakibi kendi yarı alanına hapsedip, Hakan Şükür tipi çağdaş forvetin de yardımıyla rakibini ekarte etmeye çalışmaktır.
(bkz: ömer üründül)
top auta çıkar(ozamanlar avut denirdi) kaleci topu alır ve 1, 2, 3 diye saya saya topu yere vurur.rakip takım oyuncusu açılmamışsa kalecinin "3 kere yere vurdum olum açılsana" diye bağırabildiği, rakip oyuncu inat ederse hurra kavgaların çıkabildiği maçlardır.
bi de gece çalışmış amcalar vardır gündüzleri uyur onlar.onların da genelde "lan topunuzu keserim haa" demeleriyle ünlü futbol müsabakalarıdır.
top balkona falan kaçarsa apışılıp kalınan maçlardır.
bazen berabere bitirelim penaltı çekişelim denilebilen çocukluk yıllarının misket kadar önemli diğer bir aktivitesidir.
+olum şunlara bak nasıl özeniyorum, keşke o günlere dönebilsek
-valla baksana biz taşla oynardık, veletler şampiyonlar ligi topuyla oynuyorlar
+o değilde şu sarı t shırt lu çocuk ne dolaşıyor öyle ortada mal gibi
-yazık şunuda oynatmıyorlar heralde bişeyler karalıyor, benide oynatmazlardı bazen psikolojisini anlıyorum suanda, acıdım len gidip bir konusalım
+ok
-oynatmıyorlar mı seni bakiim?
*yok abi oynatıyorlarda bir dakika hakem sarı kart gösteriyor not alayım.
+hakem mi, heee şu sarı t shırt lu hakemmiş len puhahhah salaklara bak sanki sallıyorlardır onu
-muhahhhahha bide not alıyorlar
*hakan dünde sarın vardı, hakan misses next match arkadaşlar
-dfghjsfhfjhdfjgfd?
+fkdjsfklhdsfs
taştan kale direklerinin olduğu, direk mi out mu gol mu tartışmalarının eksik olmadığı bir türlü kaleden çıkamadığım oyun. (bkz: ben baskette iyiyim olum)
küçüklüğünüzü özleten maçlardır. tüm mahalle sizi izler. kendinizi zamanın en ünlü futbolcusu zannedersiniz. balkonlardan sevgi gösterileri var ise şımarırsınız.
Bu da öncekilerine benzeyen bir hikaye aslında.çocuklarını kapı önüne bırakmayan aileler vardır ya hani dışarda bok püsür kapmasın diye işte bu hikaye de öyle bir çocukla ilgili bir hikaye.
Bu çocuk her gün aşagıda maç yapan çocukları seyredip dururmuş ama ailesi izin vermediği için dışarı çıkıp ta aralarına katılamazmış. Haliye deli gibi özenirmiş o top oynayan çocuklara.
Yine bir gün televizyon izlerken aşağıda takımlar kurulmuş maç başlamış , bizimki de camdaki yerini alıp izlemeye başlamış.
Maç ilerledikçe çocuğun içindeki futbol aşkı depreştikçe depreşmiş , derken kale vuruşu yapılmış bir ara , top cama kadar yükselmiş.gözleri parlamış çocuğun vakit bu vakittir bu top banadır abicim diyerek topla birlikte yükselmiş oda.kafayı çakmış topa ama öncesinde cam olduğunu sonradan idrak etmiş.
aynı mahallenin farklı sokaklarında ikamet eden çocuklar arasında yapılan maçlara da denir.
sokak araların da hayata geçirildiği için, arabalar ya da yoldan geçenler yüzünden sıklıkla kesintiye uğrayan maçlardır.
toptan bi bok anlamadığı halde sırf topu var diye oynatılan çocuklar da bu mahalle maçlarında zaman zaman mecbur kalındığı için oynatılır.
aynı yaşta olan çocuklar arasında mahallenin abisini otaya çıkaran maçlardır. şöyle ki sizden birkaç yaş küçük bir çocuk tüm yaşıtlarınıza abi demezken size der. çünkü siz iyi oynuyorsunuzdur. gerektiğinde takımı kampa sokmaktasınızdır.gerçekten de kamp yapardık eskiden yaz tatillerinde belirlediğim * 10 - 15 kişiyi sabah 9 da aşağı diye tabir ettiğimiz alana çağırır, ilkel kamp programları hazırlardık. ardarda dizlmiş taşların arasından topu sürerek değmeden geçme gibi. bütün topların bizim evin balkonunda durması da acaip bir gaz verirdi.
her zaman mahalle maçı yaptığınız takımın dışında başka bir mahalleden size bir teklif gelir. düşünmeden kabul edersiniz. normalde mahallenin abisi olarak forvette oynayan siz, karşı takımı tanıma amaçlı sahanın ortasında başlarsınız maça. hem defansa yardım edicek hem de atacağınız uzun , derinlemesine akıl dolu paslarla takımı atağa kaldıracaksınızdır. siz bir matheussunuzdur, bakerosunuzdur. sikhilaçi sonra olunacaktır.
karşı takım hakkında kısaca tüm bilgiler konuşulmuş, karşı takımın en etkili oyuncusu belirlenmiştir. bu kişiyle ikili mücadelelerinizde çalım yemeyip bir de çalımı basarsanız, maçı o anda kazanır zaten takımınız. onların en iyisini, mahallelerinin abisi madara etmiştir. sonra onlar aralarında kavga etmeye başlar. ve siz yine gidersiniz forvete van basten,sikhilaçi geri dönmüştür.
sonucu belli olan maçlardır. hep aynı kişiler oynadığı çin taraflar arasında hep bir kin vardır. bu yüzden en ufak bir anlaşmazlıkta kavga çıkar ve maç yarıda kalır. eğer bir de başka bir mahalleden hakem de bulunduysa o maç kesin kavgayla biter. -ben böle hakemin mına korum lan. görmüyomusun resmen taraf tutuyor işte- diyerek hakemin de arada kaynadığı maçlardır.
iki mahallenin ortak bi kıl abi si vardır. maçın en heyecanlı anında yanındaki diğer iki kişi * ile birlikte sahaya bodoslama dalıp sivri burun ayakkabıları ile topu tutup sektirmeye çalışır. bir-iki başarısız denemden sonra kendisine mahzun mahzun bakan körpe gözlere acıdığından mıdır yoksa beceriksizliğinin ortaya serilmesinin verdiği utançtan mı bilinmez yanındakilere "hadi gidelim" diyerek, tüm topçuları azad ettiği çocukluğun en keyifli organizasyonudur.
ofsayt olmadığı için bedavacı diye anılan kişilerin rakip kale önünde yatıp yorulmadan gol attığı maçlardır. birde top sahibi olan kazmaların rakip oyuncudan farkı olmayan manyak hatalarına katlanılan futbol maçları olarak hafızalarda kalmıştır.
hakemin bitiş düdüğünün; akşam ezanının olduğu, topu patlatanın ödediği (veya çamura yattığı), yaşlı teyzelerin, çocuklu bayanların * ve motorlu taşıtların yoldan geçerken oyunun durduğu, paralanınca halı sahalarda oynanabilen (sanki bir avrupa maçı edası yaratılır, ısınma hareketleri falan), mahallenin büyüklerinin bazen izlediği, hoşlandığınız veya sevdiğiniz kız varsa izleyenler arasında; kahraman olmaya çalıştığınız, durmadan çalıma giriştiğiniz, gol atmaya çalıştığınız maçlardır. (bkz: hey gidi günler hey)
çocukken maçtan başka her şeye dönüşen olaydır. öyle bir gaza gelirsiniz ki size maç teklifi gelince sanki mahallenin onuru ve gururu size bağlı sanırsınız, hemen kabul eder maçtan iki gün önce idmanlara başlarsınız. kaptan olduğunuz için sırtınızda büyük bir sorumluluk vardır, canınızı dişinize takar savaşırsınız, koşarsınız, pres yaparsınız, top kazanıp gol atarsınız. maçı kazandıran adam olur mahalleye omuzlarda girersiniz, tüm mahalle halkı camlardan sarkıp sizi alkışlamaktadır*, götünüz tavan yapmasına rağmen ağır abi ayaklarına yatar, karizma yaparsınız. büyüyünce de "nerde o eski günler" deyip iç geçirirsiniz.*
