güzel ülkemin, güzel sakin mahallelerinin sokaklarında vatandaş misali oturan kediler. sokak kedisi gibi değiller onlar. bizim o mahallenin sakini olduğumuz gibi oturan kediler!
oturuyorlar sadece...
tamam, ben biraz sorunluyum, gıcığım ama o mahalle kedileri bizim sitenin yöneticisinden daha iyi bir komşu, daha iyi bir mahalle sakinidir. benim görüşüm budur.
benim de böyle iyi bir komşum var. komşu dediysem de öyle bizim sitenin gıcık yöneticisi gibi komşu değil. sürekli aynı sınırlar içerisinde dolaşan kalın enseli bir kedi bu komşu. hayatın verdiği tecrübeler ona katmer katmış. ensesi katmer katmer olmuş. ben ona "batuhan" diyorum.
batuhan öyle bizim yönetici gibi hiç değil, üst kattaki asabi teyze gibi de değil. karşı komşumuz suratsız arslan bey gibi zaten olamaz. değer kıymet bilen bir kedi batuhan. sabah evden çıkarken göz göze geliriz batuhan'la, selamını eksik etmez. bazen görmem kendisini, kin de gütmez. kaliteli insan misali kaliteli bir kedi batuhan.
şimdi saydım, iki senedir bu mahallede oturuyorum ben. ben bile ikametgahımı bizim mahallenin muhtarlığına aldırmışım, seçmen kütüğüne bizim mahallede yazılmışım ve genel seçimlerde oyumu burada kullanmışım. batuhan'a baktım, nereden baksan on iki yaşında var. sordum kendisine, burada doğup büyümüş.
ama... ama! hani ikametgah? oldu mu batuhan? tamam, selamı eksik etmiyorsun, biz de sana saygı duyuyoruz. seni bu mahallenin sakini saymışız ama hani ikametgah batuhan? oldu mu şimdi? nasıl mahalle sakinisin sen batuhan? sana mahalle sakini dedikçe iyice kendini kaptırdın. yürü gidiyoruz muhtarlığa...
gidiyoruz muhtarlığa batuhan'la. muhtarımız da güya mahalle sakinlerinin yöneticisi olacak, başı olacak. o nasıl bir suratsızlık. "eşşek suratlı" demek az gelir o surata. öyle bir surat ki muhtardaki... hangi mahkeme duvarı bu surat? adeta o suratın alın kısmında "adalet mülkün temelidir." yazıyor. bir de asabi muhtar amca... bağırıyor sağa sola.
derdimi anlatmaya çabalıyorum. "muhtar bey" diyorum. "bu arkadaş,kedimiz... burada doğup büyümüş. on iki sene olmuş. ona da ikametgah alsak...". öyle bir bakıyor ki yüzüme... gözleri ateş saçıyor. elindeki mavi, kalın klasörü masaya vuruyor. "saffeeet, kim aldı bu herifi içeri, atın şunu da kedisini de..." diye haykırıyor...
"ama... ama.. seçmen kütüğü.. kedi de... yani batuhan... oy kullansa yerel seçimlerde..." dememe kalmadan seçmen kütüğünü çıkarmasa da budaklı bir odunu kafama doğru sallıyor. son anda eğiliyorum ve terk ediyorum muhtarlığı.
batuhan'a bakıyorum. "boş ver be batuhan, böylesini seçsen ne olur, seçmesen ne olur" diyorum. bana bakıyor o da...
tekrar giriyoruz apartmana, yönetici aidatı istiyor. onu da batuhan'a havale ediyorum. ne de olsa insanları o çözmüş...
