evvel zamanda iliklerimize kadar hissettiğimiz kültürdü mahalle kültürü. müthiş bir hiyerarşi vardı bizim mahallede. mahallenin büyüğü oyun alanımızdan geçerken, oyunu bırakır, verdiği selamlı alır, geçmesini beklerdik. bir kavga olduğu vakit, büyük küçük farketmez herkes toplanır, öyle giderdi. mahalle'den birinin sıkıntısı, bütün mahallenin sıkıntısıydı. az dayak yemedik bu yüzden... mahalle büyükleri haftada bir kez bizi etrafına toplar, vatan millet sevgisinden tutun, büyüklere saygıdan, efendime söyliyeyim çok geniş bir yelpazede kendi minvallerince bizlere brifing verirlerdi. güzel günlerdi...
bir de bunun bir büyüğü vardı, semt kültürü. artık kayboldu...
Kimi zaman evden eve camasir, kimi zaman sokakta her turlu oyunu oynayan cocuklar. Komsulugun had safada oldugu yerlerde hala hicbir seyin degismedigidir.
