her sene deli gibi magnum yerim, iki sene boyunca yediğim magnumların şifresini gönderdim tabi ki sonuç hüsran, 3. sene amaaan nasılsa çıkmıyor lan deyip hiçbirini göndermedim, porsche oturduğum ilçeye çıktı.
derin bir çaresizlik içindeki tamamen mantık dışı bir hareket.
yıllardır çocuklarımın yediği magnum çubuklarına çökerim, üşenmem sms atarım. her pazartesi tüm şans oyunlarından tam kupon oynayıp 36 tl bayılırım. her yılbaşı en az 5 tane milli piyango bileti alırım.
hiçbir şey çıkmadı. 1000 tl bile kazanamadım bugüne kadar. hatta rekorum sayısaldan çıkan 123 tl.
ama oynuyorum, oynamağa devam edeceğim.
aptalca; farkındayım.
umut işte. daha fenası var ama. gençlerimizin umudu yok. şans oyunları oynamadıkları için değil. 62 yaşında saçma sapan umutların peşinde koşuyorum. ama umut var. gençlerde bir bıkkınlık, bir yılgınlık var. umutları yok. karamsarlar. karamsarlaştıkça boş veriyorlar üstelik. bu daha da fena.
siyasi bir eleştiri yapmıyorum aklım akpye mhpye chpye falan ermez gördüğüm bu.
umudunuzu kaybetmeyin. asgari ücrete çalışan pırıl pırıl mühendisler görüyorum. mesleğinizi bu kadar ucuzlatmayın. garsonluk yapın, araba yıkayın. mühensilikten almayın o parayı.
sayısala para basın demiyorum. bir umudunuz olsun. filizlendirin o umudu. aşık olun, otostop çekin, bir bankta oturup güneşin batışını izleyin. ama bir umudunuz olsun.
