yunan mitolojisinde minibüs tanrısı.yıllandıkça aynalarına garip püsküller asan, ön konsola neye hizmetse havlu yerleştiren,direksiyon simidinin üstüne plastikten gümüşi caprice classic yazıları bezeyen,lise aşklarıyla tanınan bir yol fatihi,bir garip halk ozanı,hizmet aşığı.
üretime başladığı 1866'dan bu yana motoruyla nam salmış bir markadır. 1974'te magirus deutz olmuş, 1983'te iveco çatısı altına girmiştir.
özellikle minibüs sürücülerinin magirus'tan bahsederken ağızlarından ilk çıkan motor olur. motoru güçlü ve son derece dayanıklıdır. kimi sürücüler yağsız kalsa bile işlediğinden, kimisiyse debriyaja basmayınca bile vites değiştirilebildiğinden söz eder. bu nedenle özellikle büyük kentlerimizdeki minibüs işletmecileri ve sürücüleri için vazgeçilmez olmuştur. öyle ki yeşilçam'da bile türlü türlü rôllerde bulmuştur kendini.
eskiden bunlara özel iç-dış şekil yapılırdı. özellikle kadife iç döşeme ayrı bir hava katardı. artık mevzuat değiştiğinden pek uğraşılmıyor.
bir de magirus m2000'e kadar olan modellerinin tavanları alçak, tabanları yüksekti. m2000 çıktıktan sonra resmen m2000 bekler olmuştum ki ayakta kalsam bile her çukurda kafayı vurmayayım diye.
ilk anılarım birinde de magirus vardır meselâ. 3 yaşında falanım, yağmurlu ve çamurlu bir günde kızılay'da annemin elinden tutup magirus'a biniyordum.
Geçmişte otomobilde üretmiş olsada genelde minibüsleri ile hatırlanan Deutzla ortak olan şirket.
Bunların ürettiği sanırım tüm dizel motorlar hava soğutmalıdır. istisnasız hepsi çok sağlamdır ve emsallerine göre daha az yakıt tüketir. Türkiyede özellikle havalı apollo olarak bilinen uzun yol amaçlı magırus v8'ler ve yine otokar firmasınca üretilen 80 S5.5' lerle meşhur olmuşlardır.
ülkemizde hala kullanılması utanç verici minibüs markası. tamam; binlerce kişi ekmek kazanıyor bu minibüslerden. ama hat parasından biraz kısında yeni bir minibüs alın ya!
