son genel seçimlerde %47 gibi eşine az rastlanır belki de hiç rastlanmaz rekor bir oyla meclisi domine eden ak parti'nin seçmen kitlesine dair gündeme getirilmiş, üzerinde düşünülüp tartışılması gereken bir fikir. akp seçmenini belirlemeye yönelik olarak kullanılabilecek milyonlarca parametreden sadece biri.
bu iddiayı güçlendirebileceğimiz pek çok sacayağı mevcut. burada türk siyaset geleneğine uygun olarak recep tayyip erdoğan personasından yola çıkarak akp'yi değerlendirmek isabetli olacaktır. özellikle seksen sonrası ön seçim uygulamasıın ortadan kaldırılmasıyla birlikte demokrasi büyük zaafiyete uğramış, lider sultası vekillerin ve parti üyelerinin başında demoklesin kılıcı gibi sallanmaya başlamıştır. beylik söylemle parti içi oligarşi diyebiliriz buna. ancak bu sadece akp'nin ya da recer tayyip erdoğan'ın demokrasi kültürünün yoksunluğundan değildir. bu, türk siyasetinin genel bir hastalığıdır, her siyasal parti için geçerlidir.
başbakanımız recep tayyip erdoğan kabul edin ya da etmeyin oldukça karizmatik bir liderdir. hatta m. kemal atatürk'le kıyaslanabilecek kadar karizmatk bulunmaktadır parti tabanında ve halk nezdinde. böyle olunca da ak parti sçmeni genel başkanının hal ve hareketlerini, söylemlerini taklit eden küçük tayyipçiklerdir adeta. onun işraet ettiği eylem ve duruşları sünnetmişcesine yerine getirmeleri de bundan kaynaklanıyor bence. işte magazin programı izleyip izlememenin akp seçmeni olmakla kesişmesi de buradan kaynaklanıyor.
sayın recep tayyip erdoğan'ın hayata geçirmek istediği toplumsal hareketliliği doğrudan söylemesine de gerek yok. zımnen bile bazı şeyleri ifade etse halk mesajı hemen alıp uygulamaya geçiyor zaten. hatırlayalım sayın başbakanın hürriyet gazetesi ve ertuğrul özkök'le polemikte olduğu, laiklik tartışmalarının ayyuka çıktığı dönemleri. ne diyordu: "biz sizin gazetelerinizdeki ikinci sayfa haberlerine, arkakapak güzellerine ses ediyor muyuz" minvalli çıkışlar yapıyordu. bu da tayyip erdoğan'ın magazin gazeteceliğine sıcak bakmadığının zımni bir göstergesiydi. halkın bu mesajı almaması mümkün değildir.
genel eğilim itibariyle de zaten muhafazakar olan toplum kendine önder olarak seçtiği bir insanın da magazinden hoşnut olmadığını sezince magazinle olan bağını iyiden iyie kopardı. inanmıyorsanız ratinglere bakın, bu tarz dergi ve gazetelerin tirajlarını inceleyin bu süreç içerisinde nereden nereye gelmiş? bu panaroma da bize magazin programlarını ya da boyalı basını takip etmeyen insanların ak partiye yakın olabileceğini gösteriyor.
