artık 70 yaşına gelmiş yazar teyze. tekrara bol bol düşüyor artık.
şimdi bu teyzenin en son romanı "ruh ve yürek"i okuduğunuzda, "ya ben bu karakterleri hangi kitabında okumuştum" diyorsunuz. lakin hayatın ta kendisi lokantasından, (orijinal adı quentins olan bir roman nasıl böyle saçma bir isimle çevrilebilir anlamış değilim) Brendayı, Simonu, Maudu; yıldızlı ve yağmurlu gecelerden Fionayı, vonniyi; aşk mutfakta pişerden cathy ve tomu; italyanca aşk başkadırdan aidan ve norayı roman adı altında çorba yapmış. eski karakterleri tek bir kitapta toplayınca roman mı yazılmış oluyor gerçekten anlamadım. edebi eser mi oldu yani eski romanların baş kahramanlarını bir araya getirerek yazdığın kitap? o zaman ben de iki şehrin hikayesindeki lucieyi antikacı dükkanındaki nell ile kanka yapıyorum ve roman yazıyorum. yaşlandı artık demem ondandı.
bir de on tane karakter belirleyip, hepsini teker teker anlatıp, kitabın son on sayfasında hepsini bir parti, bir toplantı ya da kötü bir olayda birleştirmek nasıl bir mantık? yani bu irlanda bu kadar küçük mü lan. bizim mahalle kadar birşey herhalde. köşe başında soyadı o'brien, dunne ya da flynn olan birileri muhakkak çıkacakmış gibi geliyor yani.
okunduruyor kendini, hele seyahatlerde hoş oluyor ama, insana hiç birşey katmıyor sorun bu.
zaten zor zahmet başlayabildiğim kitabına (bkz: hayatın ta kendisi lokantası) ve okumayı düşündüğüm diğer eserlerine olan ilgimin, hakkında yazılanları okumamla söndüğü yazar.
irlanda'da yalnız kadınlar sokağı'nda, italyanca aşk başkadır diyen kadın. kendini tekrarlamaktan başka yaptığı tek şey bunları kitap olarak okura sunması. hikayelerinin konusu başta farklılık varmış gibi göz yanılmasına sebep olsada kitap bittikten sonra soru işaretlerine asılı kalmadığınızı anında fark edersiniz.
hiçbir şey yapmasa da ev kadınlarının ocaktaki tencerelerinin dibini görebilir.
yazarlık en büyük tutkusuydu. birbirinden değişik işlerde çalışıp, özel hayatında sıkıntılar yaşarken bile yazmaya devam etti. sonuç, italyanca aşk başkadır ismini alan ve filme de çevrilen romanı oldu.
Kitabını okumaya başlandığında bayırda yukarı doğru yürüyormuşsun izlenimi verir.O yüzden sıkılabilir okuyucu lakin devam ettikten sonra enfes bir tat bırakır insanın dimağında.
Öldüğünü duyunca kalbimde garip bir şey hissettim.Bütün kitaplarını okudum,türkçeye çevrilmeyen bir kitabı var o hariç. Bir kitabının arkasında şöyle yazıyordu maeve binchy nin kitaplarını okumak eve dönmek gibi bir şey aynen öyle hissettiriyordu.Kalbimde yeri ayrıydı kitaplarının.Gittiğin yerde mutlu olursun umarım.
Şu an kuzenimden aşırdığım iki kitabın yazarı olduğunu fark ettim. küçük bir kış masalı ve aşıklar korusu. Küçük bir kış masalı için söyleyebileceğim tek şey ya o kadar sıkıcı ki bitemiyor ya da o kadar zihnim dağınık ki okuyamıyorum. 10 günden belki de daha fazla oldu ama bir dakikada bitebilecek kitap bitmiyor, bitemiyor.
