haklı bir soru. allah yoksa neden iyi davranayım insanlara?
ben allah'a inanmayan adamların tecavüz, hırsızlık, cinayet gibi ahlaksız davranışlarını kabul ediyorum ve ülkemde bunlar için özel kanun çıkarmaya karar verdim.
kişinin ahlakı inançtan gelmez, müslümanlıkta da inanç sürekli bulunup kaybedilen bir şey gibi anlatılmaz mı, ne yani iki gün ahlaksız, üç gün ahlaklı mı olunuyor bu önermeye göre.
(bkz: bunu sorduğuna göre sen de yoksun)
Ahlak allah korkusuyla oluşacak birşey olmadığına göre egzotik bir önermedir.
Ama düşünmek istiyorum bütün ateistler ahlaksız mıdır diye, evet evet bu başlık resmen ateist kardeşlerime hayvan diyor.*
not: Tarikat ehliyim.
amanin beyler bu nasil biseydir diye haykirdigim cumle. madem oyle allahin varligina inanmayan birisi gelsin bunu savunan kisinin anasini, bacisini, dayisini, teyzesini selamlasin*, dumduz etsin gitsin. ama ses cikarmak yok kanun var bunun icin...
sonradan not: inanca saygim var yanlis anlamayin ateist arkadaslarim da var, ama ahlak denen kurallar din ile tamamen baglantili degildir, insanin icinde vardir, inanan ahlaksiz da olur, inanmayan ahlaksiz da olur...
Yine uludağ sözlüğün bazı kesiminin ne kadar yerlerde olduğunu görmüş olduğum bir konu daha.
bu, tam bir yeşilin, beyin çeperindeki küçük kanallardan geçen bir düşünce olmuştur hep. sanki adamları allahın olmadığına inandırsan tecavüze annelerinden, hırsızlığa babalarından, cinayete kardeşlerinden başlayacaklar dersin. Çünkü ahlaklı olmayı, iyi olmayı, namuslu olmayı, dürüst olmayı allahın zoruyla yapıyorlar gibi geliyor bana. belki korkudan, belki ilahi ödüllerin ağızda salgılattığı salyadan, belki de topluma ayak uydurmak için.
ammmaaa!
allahın olmadığını bildiği halde ahlaklı ve dürüst olan insanlar?
Hiçbir şeyden belkentisi olmadan, hiçbir şeyden korkmadığı halde ahlaklı ve dürüst olan insanlar?
kendilerine ve karşısındaki insanlara olan saygılarından erdemli olmayı seçen kişiler?
ya onlar... onlar boşuna mı iyi bireyler oldular?
iyi bir şeyi, kendisinden değil de, ancak ve ancak itici güçlerin etkisiyle ve karşılığında bir şeyler bekleyerek yapabilen ve ancak öyle iyi(!) olan birinden korktuğum ve ürperdiğim kadar, hiçbir hırsızdan, katilden ve tecavüzcüden korkmadım.
bazen akliniza kötü kötü seyler gelir tam yapacakken akliniza gelir allahin sizi gördügü.
ona olan korku- veya sevginizden dolayi yapmaya vazgecersiniz.
bu demek degildir ki ateistler vicdanlari sizlamadan kötü seyler yapiyor ama bazen seytan giriveriyor iste insanin aklina.
erdemin gerçekliğine inanmak başka anlamda inançtır. erdemin gerçekliğine inanmamak da ahlaksal inançsızlıktır. kant'ın önermesinden yola çıkarsak bu başlık "insan düşmanı duruma" inanmaktır, bir fikir olduğu söylenir -sorarsak- oysa bir kendini beğenmişlik maskesidir, zevkleri tatmindir. bu konuda daha da ileri gidilebilir ve insanlarda erdem benzeri şeylerin bulunmadığı öne sürülebilir...
allah diye bir şeyin olmadığını idrak edebilmiş bir zekanın ahlaksız davranışlar sergilemesi, ya davranış esnasında kişinin duygusal davrandığını gösterir ya da kişilik bozukluğu teşhisiyle değerlendirilir.
ahlaklı olmayı, iyi bir insan olmayı sadece "allah var" diye yapan insanların, allahın olmadığını düşündüğü anda yoldan çıkacağını gösteren sorudur.
bu mantık;
- sadece cennet var diye (içinden geldiği için değil de sadece cennette yer kapmak için) iyilik yapıldığının,
- sadece cehennem var diye (aslında canı kötülük yapmak isteyip sadece cehenneme düşmemek için) kötülükten kaçıldığının da bir göstergesidir aynı zamanda...
yani içinden geldiği için değil, sadece "allah var" diye ahlaklı olan ve iyi ki allaha inanan bir insanın cümlesidir bu; yoksa tarihin en ahlaksız insanı olurmuş...
allah ın olup olmaması ayrı bir muamma ama insan neden ahlaklı olmalı?
insanlık tarihi boyunca çoğu birey hep bir yaratıcı kuvvetin olduğu düşüncesiyle zina yapmadı, cennet-cehennem ilişkisinden dolayı namaz kıldı oruç tuttu hacca gidip zekat verdi.
bir fakirin bir yetimin-öksüzün, karnının doyup insan gibi yaşaması için illaki bir yaratıcı kuvvetin olması mı gerekli?
bugün milyonlarca hacı ve hoca, allah tan korktukları için ve cennete gidebilmek için hayırlı işlerde bulundular.ama bunu tabiri caizse yalakalık için yaptılar.
(ben şu adama yardım edeyim,sevaptır...) illaki sevap kazanmak için mi yardım etmek zorundasın mal!
maalesef iyilik yapıp denize atmak deyimini uygulamayı beceremedik.biz hep yaptığımız iyiliklerin karşısında allah tan birşeyler bekledik.
gösteriş için dilenciye 20 kağıt atarız ama insanlık için insana yardım etmeyiz...
biz allahtan korktuğumuz için öbür tarafımızı kurtarmak için insanlığımızı unuttuk ne yapıyorsak allah için...
ama insanlık için hiç bir bok yapamadık çünkü biz çıkarcıyız, ahiret yaşamımızı kurtarmak için yapıyoruz bütün iyilikleri.
bu zihniyete devam.
"ben milyarlarca insanın arasında bir duruşu olan ve tabiatın bir parçası olarak var olan insanım" demek yerine, "ben kimliksiz, karaktersiz, korku kültürünün tutsağı olan bir mahlukatım. tutsaklığımdan kurtulduğum vakit allahını tanımam" demektir.
genelde, boyunduruğu altında olduğu otoritenin yokluğunu hissettiği anda her türlü yasağı, yanlışı yapabilecek kapasitede insanların söyleyebileceği sözdür.
bu sözü söyleyebilecek bir insanın, faşist bir idareden başka bir şekilde yönetilmesi mümkün değildir.
ahlak kurallarının daha kimse "allah" diye bir kelime duymamışken bile var olduğunu düşünürsek "demek ki bir nedeni varmış" sonucuna varabiliriz.
bunun dışında günümüzde kişinin bu kurallar içinde uyması zorunlu olanları zaten yasalarla belirtilmiştir. örneğin yoldaki kıza laf atar, taciz edersen bu suçtur. yasalara uymak da zorunluluktur ve cezası varlığı yokluğu belli olmayan başka alemlerde değil hapishanede çekilir.
yani birisi ahlaklı olmak için illa ki bir neden arayacak kadar genetik bozukluk sahibi ise ve buna neden olarak "allah" diyorsa, o kişi komiktir.
demekki bu inandığını söyleyen kişi iki yüzlüdür.allahtan korkmasa her ahlaksızlığı yapacaktır ve kendi ahlaksızlığını ele vermiştir. iyi ki sadece vicdanım olduğu için ahlaka, doğruluğa önem veriyorum iki yüzlü değilim yani.
allah'ın varlığına itaat edenlerde bile ahlak yokken... gereksiz bir sorudur. "madem allah var neden ahlaklı değilim?" sorusu daha uygun ve realisttir. bir dinsiz olarak; dinci kesime, alayının yobaz olmasına rağmen, en ufak bir kin beslemezken, onların bana ve benim gibi materyalist insanların içinde kelle uçurma isteği ne kadar etik ve doğru ? diye düşündüren önermedir.Hani, islam dini, "hoş görü, anlayış ve sevgi" dini ya...
