Kişiye göre değişen, kişisel fikrimce manevi zenginliğin baş tacı olduğu düşüncedir.
Çoğu kişinin "paran olursa zaten mutlu olursun yaa" dediğini duyar gibiyim. Tamam diyelim hadi öyle olsun. Biterse o para? Ne olacak?
Ama manevi zenginlik öyle mi? Bu soru para mı mutlu eder gönül zenginliği mi? Diye de olabilirdi.
Manevi zenginliği olan insana para ver mutlu, o parayı al elinden yine mutlu, her daim mutlu. insanlarıda güler yüzlü olmasıyla mutlu eder. Sizi neşelendirir. Hani en kötü zamanında dertleşeceğin bir insan ararsın, canın sıkılınca gözlerin onu arar, işte o insan gönlü zengin olan insandır.
Lütfen unutun parayı, olumlu yaklaşın, iyi tarafından bakın olaylara.
Şurda kaç yıl yaşayacağız belli değil, üzülmenin ne anlamı var?
Milli piyango bana çıksa fikirlere dağıtırım yalanının aynısının soyleneceği meseledir. Herkes manevi zenginlik der ama parası olmayana kız bile vermezsiniz. Para için kırk takla atarsınız.
Hiç, biz nefsimizde boğulduk demeyin.
Maddi. Yani sadece teki diyorsak tek parayla birşey yapamam. Ama tek manaviyatla da biryere kadar. Bölüşelim en iyisi yüzde 70 maddiyat yüzde 30 maneviyat.
