bazen bir deniz bazen bir gökyüzü.
nedense her hayal edişimde bir kuş kanat çırpıyor yahut bir balık belli belirsiz gözüme çarpıveriyor.
maavi böyle anlamlı oluyor, böyle farklı.
Sözlükten kopamayan ama sözlüğün cıvık ortamından da bıkmış buradaki tüm arkadaşlarının burayı terketmesi sonucu kendini 5 çocuğuyla sokakta kalmış anne gibi hisseden ama başta da dediğim gibi bir türlü de bırakıp gidemeyen yazar.
Ne kadar eskiden bahsettiğimi söylemediğim sürece kurduğum cümlenin benimle bağdaşıklığında bir sorun olduğunu düşünmüyorum. 11.nesil yazardan selamlar.
seri halde oylamış olan yazardır. ona şöyle bir hediye vermek istiyorum;
maviyi soruyordun, gözlerimden yüzüme yayılan maviyi mi ?
bir renk değildir mavi huydur bende.
ve benim yetinmezliğimdir.
ve herkesin yetinmezliğidir belki..
