önce güler yüzle "hoşgeldiniz" der. sonra da sizi göz hapsine alır. önce huzurunuz kaçar, sonra neşeniz. öyle hemen de çıkamazsınız dükkandan, hem ayıp olur düşüncesi hem de cicili bicili şeylere bakma isteği sizi tutar. başlarsınız gezinmeye, tabi o da peşinizde. askıdaki tişörtleri karıştırırken sizi baştan aşağı süzer, ama tabi tişörtler karıştırılırken kafa tezgahtardadır. orada durur ve "al artık ne alacaksan, beni burda bu kadar beklettin, hele bir şey almadan çık da göreyim." der gibi dikilir. müşteriye kendini hırsız gibi hissettirir. yanınızda birileriyle sohbet ediyorsanız, sevimli olmak adına lafa karışır. "siz kardeş misiniz? anneniz mi? bence arkadaşınızın dediği doğru, öbürü size daha çok yakıştı." gibi katli vacip dedirtecek laflar eder. kabine de sizle birlikte ilerler. insanın "bari kabinin içine de gel beraber deneyelim. hem daha yakın oluruz." diyesi gelir. denenen şey beğenilirse alınır sorun çıkmaz, ama beğenilmezse ezile büzüle, "ben biraz daha dolaşayım en iyisi." denilir. tezgahtar da "tabi efendim, iyi günler." der ama içinden neler söylediğini hissedersiniz adeta. bir daha da oraya adımınızı atmazsınız tabi.
müşteri üzerinde psikolojik bir baskı oluşturur. çok derinlere girmeden yanınıza gelirse mağazadan kaçarsınız ama artık çok geçse mecbur bir şeyler deneyip alır ve kaçarsınız.
Tepki göstermemek gerekir. Prim usulü çalışıyor olabilir, mağaza müdürünün emrini yerine getiriyor olabilir. Günde en az 10 saat ayakta müşteri peşinde koşmak emin olun onların da keyif aldıkları bir şey değil. Sakince güler yüzle ihtiyaç olursa seslenirim demek yeterli..
