başından beri 0-0 devam eden sıkıcı maçtaki tek heyecanlı golün tuvalette iken gerçekleşmiş olması ve bunu görememiş olma durumu. ancak acele edilirse pozisyonun tekrarına yetişilebilir ancak pantolonu çekmek unutulmamalıdır.
hele bide tuvaletten maçın sesi duyuluyosa tam bir işkencedir. acele edeyim derken son damla operasyonunu yapamazsınız ve maçın geri kalanını hafif ıslak bi pantolonla izlersiniz. çok rahatsızlık verici lan.
büyük bir talihsizlik örneğidir. 90 dakikayı sabırla izlemişsinizdir ve artık gol olması ihtimalinden ümidi keserek, bilimum ihtiyacınızı gidermek üzere tuvalete gitmişsinizdir. o sırada spikerin size nazire yaparcasına coşkuyla 'gol!' diye haykırması her şeyi bitirir. bunun bir de statta yaşanan versiyonu mevcuttur ki, şahsımın başına -maalesef- gelmiştir. şu an için hatırlayamadığım bir türk milli takım maçını inönü stadı'nda izlemekteydim. maçın tek golü 73.dakikada gelmişti ve biz o esnada arkadaşımla bir önceki pozisyonu tartışmaktaydık. evlat acısı gibi diye nitelendirebileceğim durumlardandı.
