nasıl birer ruh halleri olduğunu cidden merak ettiğim insanlardır. yani, bir insan müzik dinlerken niçin kendini david lynch filmi izliyormuşçasına kasar ki? yok gitarın tınısını kaçırdım, yok şurda fena bilmem ne basmış, yok arka vokalden gelen gümbürtüye bak.
bakmıyorum arkadaş? serdar ortaç dinliyorum, demet akalın ve gülben ergen'le eğleniyorum, bengü ile coşuyorum. fatih ürek ile kopuyorum. ben müziğin eğlencesiyle ilgileniyorum. söyledikleri şarkıların sözleri veya müzikteki gitarın markaları umrumda bile değil. o şarkıyı dinlerken coşuyorsam sorun yoktur, kafam dağılıyorsa eğleniyorsam hiç sorun yoktur.
gitarın tınısıydı değil mi? haydililililililililililili.
hayattan zevk almasını bilmeyen insanlardır. evde oturup canlı performansını izleyip herşeyi takip edebilecekken gelip konserde eğlenen insanların sinirini bozmak için mekanda bulunurlar. hele bir de oynayan insanlara karşı ''yavaş ya!'' falan tarzında tepkileri ve garip yüz ifadeleri varsa severiz onları... *
müzik dinlerken kalite istedikleri için hasta olarak nitelendirilen insanlardır. sting'in shape of my heart'ı dinledikten sonra serdar ortaç şarkılarını dinlemeyi bir hakaret olarak kabul etmek gerekir.
dedim ki artık ben nasıl bi karaktersem, müzik dinlerken bile ciddiyetimi koruyorum. oysa coşmam lazım, kopmam lazım bengü'yle coşup serdar'la dansöze bağlanmam lazımdı.
olmadı ama olamadı. orhan gencebay şarkılarını dinlerken eller havaya yapamadım.
en fazla bırakıp gidenin ardından "bekleyeceğim bekleyeceğim geri dönmese bile" dedim. dönmedi.
bunlara ben kulüplerde rastlıyorum, elinde viskisi votkası artık ne varsa, bir ciddiyet bir ciddiyet, nedir abi olayın, eğlenmeye gelmedik mi en azından titre yerinde. pür pak amaçları karı kız olduklarından böyle olduklarını düşünüyorum. ben dans ediyorum eğleniyorum ama bunlar bir de aval aval suratına bakıyorlar bazen. enteresan insan türü.
