hasta insanlardır. herhangi bir eylemde en iyi olabilmek için başka eylemleri feda edebilirler. kesinlikle sıkışık zaman aralıklarında iş yapmazlar. ola ki bir terslik çıkar diye yapacakları herhangi bir işe haddinden fazla zaman ayırırlar.
babamdır bu tiplerden birisi. küçükken bana ders çalıştırırdı babam. bir cümleyi deftere yazarken bir harfi yanlış yazınca o satırı komple sildirirdi. işte böyle birşey.
Hayatı hem kendine hem çevresindekilere dar eden huzursuz kişiliklerdir.
En ince detayına varıncaya kadar düşünürler, taslak hazırlarlar, yazarlar, çizerler, ihtimalleri milyon kere tekrar tekrar gözden geçirirler lakin yorgunluktan ve gerginlikten biterler o arada.
evrenin en basit kuralını bilseler keşke...
Su akar yolunu bulur!
''mükemmeliyetçi'' insanlardan nefret ediyorum. devamlı 'en iyisini ben yapmalıyım, en iyi ben olmalıyım'a odaklıdırlar. ve bu da beni oldukça sıkar. pezemenkler!.. otur adam gibi yaşa hayatını. varoluşsal olan yapını mükemmeliyetçiliğe indirgemen de neyin nesiyimiş be mına koduğumun beyinsizi!
hele o her olay sonrası televizyon ekranlarında ellerinde kalem, önlerinde çaylarıyla siyasi kimliğiyle yorum yapanları çok pis s2esim var. ruspu çocukları. umrunuzda bile değil lan olanlar. sen o konuştuğun zaman süreci başına para alıyorsan; seni dinleyecek kadar mal değilim ben. ama dinliyorum işte.. sonra kapatıyorum pezemenk hemen sevinme.. ''insanların ölümü gerçekten üzücü'' der akabinde sunucunun bir sorusuna gülerek cevap verirsin. rrak inanırım sana. üzülsen anlardım-anlardık; dümen yapma. aslında kimseyi sevmiyorum ama sizi ayrı bi sevmiyorum lan!!
