dünya üzerinde,konuşurken zaman kavramının benim için ortadan kalktığı ender insanlardan.inanılmaz derecede kısa bir sürede kendinizi bu insanla kırk yıldır canciğer arkadaşmış,ondan yakınınız yokmuş gibi hissediyorsunuz.neşeli olduğu zaman daha bir güzel,hoş..bu aralar morali bozukmuş.
kendisine üstad serkan çevik'in güzel bir şarkısından bir alıntı yapmak istedim,içimden geldi..
--spoiler--
kederi bırak,sultan,
yeter ağlama...
--spoiler--
yüz derdi olsa yüzünü de dinleyeceğim bal arısı. kahvesini ekstra beyaz çikolata ile ısmarlayacağım.
yalnız çikolatayı bakkaldan alalım, sonra kahve içtiğim fincanları bulaşıkhaneye girip yıkamak istemiyorum. *
kimliksizliğin cazibesine kapılmış, ama uzun uğraşlarım sonucu (biraz edebiyat yapayım) şahsi becerilerimin yardımıyla kimliğini deşifre ettiğim yazar. ve hayır, anoncuğum değil.*
bugün bir vesile ile hatırladığım güzel dost. keşke habersiz bırakmasaydı kendisinden vefasız böcük kişisi. yıllar geçmiş. gelirsen bir kahvemi iç dostum.
