yunus gibi ask ehline has bir keyfiyetin ifadesidir. ask ehli icin sevgiliyle olan vuslata giden yolda cekilen her cile, o makama olan liyakati artirir. o yuzden mevlana "hamdim, pistim, yandim" der. baska bir asik "cununuz bize namus lazim degil" diyerek ozetler o hali. son sozu de yine yunusa soyletelim:
cana cefa kil ya vefa
kahrin da hos, lutfun da hos,
ya derd gonder ya deva,
kahrinda hos, lutfun da hos.
hostur bana senden gelen:
ya hilat-u yahut kefen,
ya taze gul, yahut diken..
kahrinda hos lutfun da hos.
gelse celalinden cefa
yahut cemalinden vefa,
ikiside cana safa:
kahrin da hos, lutfun da hos.
ger bag-u ger bostan ola.
ger bendu ger zindan ola,
ger vasl-u ger hicran ola,
kahrin da hos, lutfun da hos.
ey padisah-i lemyezel!
zat-i ebed, hayy-i ezel!
ey lutfu bol, kahri guzel!
kahrinda hos, lutfun da hos.
pek çok sözlükte ve hatta web sitesinde şairinin yunus emre olduğu zannedilen şiir. bu güzel şiirin sahibi yunus emre değil, ibrâhim Tennûrî hazretleri'dir.
ayrıca başlıktaki "kahrında" kelimesinde ayrı yazılması gereken "da" bitişik yazılmıştır. düzeltilmesi gerekmektedir.
