gondoldaki kuzenlerin hepsinin bir ağızdan "indirin lan bizi" diyerek bağırırken, sizin aşağıda kahkalar ile gülmeniz ve akabinde insanların size tip tip bakması. dramatik olansa kuzenlerin astım hastası olduğunuz için gondola binmenize izin vermemeleri. al işte sonra adama öyle olur.
babanın gondolu durdurması ve çocuğu aşağı indirip bütün gondoldakilerin tepkisini alması.
evet evet. yaşım sanırım 9. balıkesir'e 15 günlük tatil için gitmişiz halamlarla. tabii ben tüm gün ağlıyorum, zira koskoca yaz tatilinde sadece 15 gün denize girebileceğim ve otobüse binmeden bir gün önce su çiçeği geçirdim. deniz yasak. hatta küvetin içine su doldurup oynamak bile yasak. neyse kaldığımız pansiyonun yakınlarında bir lunapark var. hadi oraya götürelim çocukları dediler. gittik bir güzel çarpışan arabadır, dönme dolaptır derken sıra geldi gondola. bu gondol dediğim de çocuk için olanı. ufak tefek bir şey yani. yeğenim tutturdu binelim diye. korka korka bindim. o zamanlar kalbimde rahatsızlık olduğunu da bilmiyoruz ailece. ikinci dakikadan sonra nefes alamamaya başladım. kalbim yerinden fırlıyor. halamın söylediğine göre rengim atmış bayağı. babam bunu görünce dayanamadı tabii. gitti gondolla ilgilenen adamla konuşmaya. ben hiç bağırmıyorum halbuki. zira nefes alamıyorum ve gözlerim kaymış. tek hatırladığım içi kırmızı dışı mavi ufak bir gondol ve önümdeki emniyet demiri. allah belasını versin o demirin, hiç bir naneye yaradığı yok. neyse babam artık adama bağırıyor. durdur ulan diye. sonra bir baktım bizim super mario gondolu tutmaya falan kalkıştı. noluyoruz lan dedim birden. en sonunda adam babamın delirdiğini görünce durdurdu. aldı beni aşağı. gondol halkı isyanda ama duymuyorum tabii. alıp beni eve götürdüler. o oldu bir daha da gondola binmedim.*
