"Son nefesim" adlı otobiyografik bir kitabı da bununan ispanyol yönetmen. Birçok yönetmen tarafından taklit edilmektedir. David lynch bile bu adamı taklit etmiştir.
Filmleri günümüz hollywood sineması gibi seyir esnasında tüketilebilen cinsten değildir.
izlendikten sonra da düşündürür ve üzerine uzun uzun konuşturur.
kolay bir deneyim değil. Bence izlendikten sonra, hem düşüncelerin hem tartışmaların notları alınmalı. Yoksa insan unutabiliyor.
bu sahnede yemek masasının etrafında sandalye şeklinde klozetler bulunmaktadır. tüm bireyler yemek yercesine tuvaletlerini yaparlar. sonrasında karnı acıkan biri yemek yemek için tek başına bir odaya gider, kadının biri kapıyı tıklatır bu tuvaletteymiş gibi dolu der. kadın da özür dileyip gider.
burada yönetmen yemek yemeyi, kimse görmeden yapılması gereken bir eylem, tuvalet yapmayı ise sosyalleşme aracı ve insanların beraber gerçekleştireceği bir eylem olarak lanse etmiştir. sorgulamadan uyduğumuz alışkanlıklarımıza nanik yapmıştır.
