--spoiler--
Paris’te yayınlanmakta olan Echos de l’Orient isimli derginin 1923 yılı Ekim ayında çıkan 80. sayısında ele alınan bir yazıda Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulması üzerine Madagaskarlı Müslümanların duydukları sevinci ifade eden kelimeler inanılır gibi değil. 7 Ekim 1923 tarihinde bu derginin Madagaskar’ın önemli şehirlerinden Tamatave’deki muhabiri Paris’e önemli bir haber geçmişti. Onun bildirdiğine göre Türkiye Cumhuriyeti ile Düvel-i Muazzama arasında varılan anlaşma, Afrika’nın en güneyindeki Müslümanları sevince boğmuştu. Uzun zamandır böyle bir habere susamış olan bu adanın Müslümanları yüzlerini göğe çevirip bağımsız Türkiye’nin refahı ve geleceği için Allah’a dua etmeye başlamışlardı. Hatta Lozan antlaşmasının imzalanmasını bir başarı olarak görüp sevinç gözyaşlarına hâkim olamamışlardı. Derginin daimi okurları arasında bulunan ibrahim Mansur isimli bir Müslüman’ın Osmanlıların Avrupalılara karşı yaptığı savaş esnasında bitmek tükenmek bilmeyen bir gayret içerisinde olduğundan bahsetmekteydi. Çünkü o, Anadolu Müslümanlarının savaş kurbanlarına verilmek üzere durmadan maddi yardım toplamakla meşguldü. Fransa’da yaşadığı anlaşılan bu gayretkeş Müslüman, Lozan antlaşmasının imzalanmasını duyar duymaz ülkesine bir telgraf çekerek bütün Madagaskar Müslümanlarının bu önemli olayı bayram olarak kutlamalarını ve bu önemli gün dolayısı ile bütün işyerlerini kapatmalarını istedi. Gerçekten de ertesi gün sabahleyin Müslümanların ve Hintlilerin bütün işyerleri kapandı. Saat sabah 9’da Madagaskar’daki tüm camilerde Türkiye’nin bağımsızlığı için şehit düşenlere dualar edildi. Devasa adanın her tarafına asılan Türk bayrakları burayı işgal altında tutan Fransa’nın bayraklarına karıştı. O güne kadar Madagaskar’da böyle bir coşku ve bu kadar Türk bayrağı daha önce görülmemişti. Akşam ise yine bütün camilerde hatimler ve mevlitler okundu. Tamate şehrinde yaşayan Müslüman toplumu adına Türkiye Büyük Millet Meclisi’ne (TBMM) bir tebrik telgrafı çekildi. Telgraf çok kısaydı; “islam’ın muzaffer davası için sonsuz minnetimizle. Türkiye için yeni bir dönemin ortaya çıkışı yolunda TBMM ile fikir birliği içindeyiz” denildi. Fakat ilgi bu kadar da değildir. Madagaskarlı Müslüman gönüllüler tarafından Tanarive ve Tamatave şehirlerinden Türkiye’deki yetimler ve savaş gazileri yararına toplanan yardımlar listeler halinde Echos de l’Orient dergisine gönderiliyor ve burada yayınlanıyordu.13. listede bu amaçla yardımda bulunan 33 Müslüman’ın adı yer alıyordu. içlerinde çok yüksek yardımlarda bulunan 3 Müslüman vardı ve bunlar 500’er Fransız Frankı yardım göndermişlerdi. imkanları sınırlı olduğu halde mutlaka yardım etmek isteyen Müslümanlar ise 5 Frank dahi olsa göndermeyi ihmal etmemişlerdi. Bu listede bulunanların çoğunun 25’er Frank yardımda bulunduğuna şahit oluyoruz. Sadece bu 13. Listede yer alan Müslümanların biriktirdiği yardım miktarı toplam 2.779 Frank 80 Kuruş’a ulaşmıştı.
--spoiler--
Bu soruyu soran iflah olmaz bir akçomar ve vatan hainidir.. Lozan tabiiki de bir zaferdir. Hem de çok büyük bir zafer. Lozan'a hezimet diyenler, yunanlara adalarımızı kaptırdı..
Lozan gibi bir anlaşmayı hezimet görenler, sevr'i yalaya yalaya bitiremez ya da bop için çalışırlar.. ilginç değil mi..
- oğlum hadi kalk o bilgisayarın başından da bakkala gidip ekmek al?
+ ya anne dur ya kim gidecek ta bakkala kadar ekmek almaya, ben almam... Evet arkadaşlar ne diyorduk hah şu afrikadan da alsalardı biraz yeterdi.
gerçeklerden kopulunca cılkı çıkan bir sorgulama denemesi. tamam, adam oturmuş doğrusuyla yanlışıyla sorgulamış, kitabını yazmış, akıl mantık çerçevesinde tartışılır.
ama siz oraları savaşta kaybeden osmanlı padişahlarına iki laf edemeyip de elinde doğru düzgün donanma yokken "geri alamadı" diye kurtuluş savaşı'nı yapanları topun ucuna koymaya kalkarsanız sonu nerelere gidiyor sözlükte görüyoruz. "taş atsan vurulacak adaları" padişah trablusgarp savaşı'nda, balkan savaşı'nda neden taş atıp kurtaramadı da italyan'a, yunan'a kaybetti , onu sorgulamak akla gelmez. kimi de maraş, antep, adana kaybedilmekten direkten dönülmüşken niye mekke'yi, medine'yi de almadık diye sorgulamaya başlar gerçeklerden bu kadar kopulunca. tamam, elbette eleştirilecek, herkes eleştirilir, ama gerçeklerden kopmayın, parmakla harita üzerinde toprak kurtarma gazına girişmeyin.
yoksa keşke çok daha fazlası kurtarılabilseydi. keşke osmanlı bu kadar feci hallere düşerek batmasaydı da topraklar bu kadar hızla kaybedilmeseydi, halk bu kadar sersefil olmasaydı, keşke genç nüfus savaşlarda heba edilmek yerine ülkeyi kalkındırmak için çalışabilseydi. keşke. ama hamaset edebiyatı o kadar iliklerinize işlemiş ki, bunlar bile aklınıza gelmiyor da habire harita fantezileri peşinde koşuyorsunuz.
Bunak Reis padişahının onayladığı sevr haritasını görmemiş olmalı ki lozan öncesi ve sonrası topraklarımızı karşılaştırırsanız anlarsınız diye bir şeyler saçmalamış.
Zafer değilse sizin cenah sıkıyorsa çekilsin bu antlaşmadan.
Hezimet hezimet demek kolay, çekilip karşınıza gelecek yeni antlaşmayı görmeye davet ediyorum sizi ve gavslarınızı.
Sonra arkanızdan sövülmedik akrabanız kalmayacak orası ayrı...
lozan, misak-ı milli kapsamında belirlenen milli sınırların %90 kadarının elde edildiği, karada ve denizde ekonomik, hukuki, politik bağımsızlığımızın kazanıldığı, tüm baskılara rağmen türk heyetinin yıldırılamadığı bir süreci ve ardından gelen imzayı, bunun da ötesinde türkiye cumhuriyeti devleti'nin tapusunu ifade eder. lozan, yenilen ve yenen devletler arasındaki bir hesaplaşma değildir. zira bu antlaşma, sevr antlaşması'nın reddinden dolayı, hem birinci dünya savaşı'nın hem de kurtuluş savaşı'nın hesabının görüldüğü tek antlaşmadır. türkiye ilk savaşta mağlup, ikincisinde galiptir. yenen-yenilen ilişkisinin olmamasından dolayı her iki taraf da talepkardır ve bir tarafın diğerine üstünlük taslayıp tüm taleplerini eksiksiz kabul ettirebilmesi gibi bir durum söz konusu dahi değildir. ingiltere başta olmak üzere karşıdaki tüm devletler bu anlayışın aksini ön kabulle hareket etmeye çalışmış ve türk heyetine psikolojik baskıda sınır tanımamıştır. ancak türk heyeti, tüm yıldırma politikalarına ve aşağılama girişimlerine rağmen anlaşma özelinde tarafların eşitliğini dirayetle savunmuştur. türk heyeti'nin ingiltere'ye kendisini denk kabul ettirebilmesi dahi diplomatik bir başarıdır. türk heyeti anlaşmanın her maddesinde bir pazarlık payı koymuş, karşı tarafın taleplerini kendi talepleriyle dengeleyerek orta noktada buluşmayı başarmıştır. türk heyeti, "eşitlik" ilkesini bu kadar iyi hayata geçiremeseydi şu anda lozan'ı tartışacağımız bir ortamımız dahi olmayacaktı emin olun.
dipnot: bunları lozan barış antlaşması'nı madde madde inceleyip, kendisiyle ilgili makale yazan biri olarak söylüyorum. bu konuda benimle polemik yaratmaya çalışmayın boşuna. cahil bükmekle uğraşacak bir ruh halinde değilim şu an.
atatürk bu kadar direnebilmesinin temel sebebi lenin'in yaptığı silah yardımları ki o da bir yere kadar.
nufüs erimişi 4 kadına 1 erkek düşüyor neredeyse topraklarda, silah sanayin yok cephanen yok. rusların sana verdikleri ile idare ediyorsun. donanman yok. hava kuvvetin yok ( ki bu da 1. dünya savaşı için deli önemli değildi. )
en önemlisi harap olmuş bir anadoludan yeniden devlet kurmak için finansal gücün yok. global bankacılık sistemine dolayısıyla ingiltere'ye muhtaçsın.
lozanda çok güzel bir söz vardır türkler her şeye itiraz ettiği için ingiliz bakan der. şimdi istedikleri kadar kalksınlar lozandan sonra yine bize geleceklerini unutarak diye.
savaşlar ve dolayısı ile antlaşmalar 3 4 esasa bakar. osmanlının güle oynaya verdiği adaları diline dolayanlar unutuyor sanırım osmanının eliyle 40 yıllığına italyanlara teslim ettiğini.
