lozan'ın zafer mi hezimet mi olduğunu anlamamıza yetecek olan nasihattir.
lozan görüşmeleri başlarken ingiliz ve yunan heyeti bir araya gelirler.
görüşmelerden önce ortak bir strateji belirleyeceklerdir.
ingilizler yunanlara, "bakın türkler selanik'e kadar olan yerleri isteyecekler haklı olarak, sakın ha ses çıkarmayın, kabul edin" derler.
yunanlar da çaresiz olarak ingilizlerin bu dediğini kabul ederler.
plana göre türkler dedeağaç, gümülcine, iskeçe, dimetoka'yı yani batı trakya'yı istediklerinde yunanistan kabul edecek, zorluk çıkarmayacaktı, ama türkler selanik'i de isteyebilirlerdi. yunanlar selanik'i vermek istemiyorlardı, ama ingilizler görüşmeler çıkmaza girerse selanik'i de vereceğiz dediler.
yunanlar bunu da kabul etti. ne de olsa savaşı kaybetmişler, ingilizler'in elini güçsüz bırakmışlardı.
her neyse görüşmeler başladı.
türk temsilcileri(ismet) trakya'da türkiye'nin taleplerini sıralamaya başladı.
edirne falan. zaten bizimdi. herkes nereleri isteyecek türkler diye beklerken ismet paşa yunanlardan savaş tazminatı olarak edirne'nin batısındaki karaağaç istasyonunu ve bosnaköy'ü istedi.
bunun üzerine yunan ve ingilizler birbirlerine bakarak gülümsediler.
selanik'e kadar alabileceğimiz toprakları ismet paşa sayesinde daha ilk dakikada masada bırakmış, kazandığımız savaşın tazminatı olarak bir mahalle ve bir de köy almıştık.
koca osmanlı mirası türkiye'nin meriç'in batısında kazandığı bir karış toprak.
şimdi söyleyin bakalım,
lozan zafer mi hezimet mi?
ismet paşa denilen adam, yunanlardan mudanya mütarekesinde aldığımız karaağaç'ı, lozan'da bir kez daha savaş tazminatı olarak almış ve türkiye'ye iyi bir kazık atmıştır.
