mumkun olsa da sorabilseydik eger, ustad dante alighieri'ye ilahi guzellik nedir diye, suphesiz bize beatrice'in son gulumsemesi derdi. Jorge Luis Borges bir yazisinda bizim icin tanimlar beatrice'nin son kez dante'ye bakisini ve gulumsemesini, en az Ulysses'in karanliklar dunyasinda birakmak zorunda kaldigi ruh esi penelope'ye son kez bakisi kadar yurek burkucudur.
So did I pray; and she, so distant
as she seemed, smiled and looked on me,
then turned again in the eternal fountain
(Canto XXXI, Paradiso; Divina Commedia)
eger su an, su dakika mumkun olsaydi ve yine sorabilseydik ustad dante'ye ilahi guzellik nedir diye ve tabi kendisi bir sekilde vatandasi Ennio Morricone'yi dinleyebilmis olsaydi eger, suphesiz cevabi farkli olurdu. dante zamaninda aski tanimlayabilmek icin binlerce sayfalik bir eser yazmisti, gece gunduz durmadan dinlenmeden. Oysa morricone icin sadece 3 dakika yeterliydi ve kelimelerin bile otesinde bir guzellikte tanimladi aski. sadece Giuseppe Tornatore'nin Cinema Paradiso filmi icin degil; her zaman.
