hayat...
bir kez daha bana ihanet etti.
bazı seylerin hiç degişmeyeceğini kabul ettim
küçük beyinlerinizin benim ızdırabımı büyütmesine izin verdim.
ve o benim akıl saglığımı kimyasallara baglı bıraktı.
evet.. düşüyorum.
yere çarpmama ne kadar kaldı?
neden çöktüğümü sana anlatamıyorum.
neden yanlız kalmayı tercih ettiğimi...
merak ediyor musun gerçekten kontrolümü kaybedip kaybetmediğimi?
sona yaklaşıyorum
nasıl biri olabileceğimin farkına vardım
uyuyamıyorum... bu yüzden bir nefes alıp en cesur maskemin arkasına saklanıyorum.
itiraf ediyorum.
kontrolümu kaybettim.
4. dakikasından sonra kafayı daha da sıyırmanıza sebep olan, pencereye doğru yöneldiğinizi farkettiğiniz anathema parçası.
tam da "kontrolümü kaybettim" dediğim bi anda dinlediğimi farkettiğim bi şarkı.
sona yaklaştığını düşünen biri için tehlikeli.
--spoiler--
I'm coming to an end,
I've realised what I could have been.
I can't sleep so I take a breath and hide behind my bravest mask,
I admit I've lost control
--spoiler--
depresyonda olan bir insanı ölüme sürükleyecek kadar güçlü bir şarkıdır. sözleri de keza öyledir. anathema ya ait olan bu güzide eseri güzel günlerde dinlemenizi tavsiye ediyorum *
anathema'nın bizlere kötü bir güzelliğidir. uzun bir aradan sonra yeniden dinlememle yine sıkıntı yaratmış şarkı. uzak durulması gerekir eğer kendinizle bir alıp veremediğiniz yoksa.
--spoiler--
I'm coming to an end,
I've realised what I could have been.
I can't sleep so I take a breath and hide behind my bravest mask,
--spoiler--
life diye bir girişi vardır, ilk saniyesinde yüreğin sızlar o kalın, buğulu sesle.. sonra ritmik bir melodik müzik eşliğinde dökülür o nefis kontrol kaybettiren sözler. depresyonda ki adamı ipe götürür, neşeli insanı depresyona sokar, neresinden tutsan elinde kalır bu parça. hele bir çello eşlik eder parçaya o an gözden yaş gelir. mükemmel bir anathema hediyesidir.
anathema eseri . bir şarkı ancak bu kadar samimi olabilir . kendimi getirdiğim nokta ve şuan ki halimi her dizesiyle bire bir anlatan onu diğer şarkılardan ayıran şarkı.
ölümün soundtrack i...neden olduğunu anlamasam da üzerimde welcome to the machine ile benzer bir etkiye sahip olduğunu düşündüğüm aşmış bir anathema şaheseridir. ve şüphesiz en iyi şarkıları olduğuna kanaat getirmiş olduğumdur. basslarıyla, davuluyla, sololarıyla, sözleriyle ve öldürücü vokaliyle etkisiz hale getirir ve sonra bir kez daha vurur.
yes, i am falling... how much longer till i hit the ground?
ucuza ruh satılır promosyon olarak çocukluktan kalma oyuncaklar verilir mesajı veren sağlam şarkı. okullarda öğrencilere andımız sonrası okutulursa eğer modern insan olma yolunda daha iyi yetiştirilmiş olurlar. sözlerinden ufak bir dize, özetliyor insan olmanın bulantısını.
''i can't sleep so i take a breath and hide behind my bravest mask''
fazla edebiyat parçalamadan, daha önce hiç dinlememiş bir insana fikir vermesi için söylenebilecek şey bu parçada sözlerin(ingilizce bildiğimi hafiften çaktırıyorum burada) ve müziğin birleştiğinde gerçekten sikertici olduğudur. hele ki depresyon hırkanız üzerinizde, sadık dostlar alkol ve sigarada yanınızdayken. adamı ağlatır.
amerikan müzik endüstrisinin baby ile beraber en büyük kurtarıcısıdır. genelde bir çok şarkının sözlerinde lost-loose control olarak görmeniz muhtemeldir.
eğer düşmem 5 dakika 48 saniye sürecekse, o esnada doya doya dinleyebileceksem; eşliğinde kendimi yerçekimi kuvvetine bırakarak intihar etmek istediğim, insanı hayattan uyuşturan bir 'şey'.
