"hayattaki başarı" şeklindeki çok sübjektif bi değerlemeye sıklıkla atıfta bulunmaları amına koyyim. pazar sabah herhangi bir sözlük'te takılan herhangi bir insanın şahsın kendi tanımı dahilinde dahi o kadar da "hayatta başarılı" olma imkanı sıfıra yakın. hayatta başarıymış, pehh. 5 bin lira maaş alıp hayatın özünü (açamayacağım ne olduğunu, anlayacağı olan varsa zaten anlar) sonuna kadar emen bi sürü adam var, öte yanda da milyarları olmasına rağmen hayatı bi villa bi ofis arasında geçen bir sürü mutsuz. hayattaki başarı kıstasına sokayım.
En winner insanlar bile bir gün kaybederler ve kimse de hayat boyu loser olarak kalmaz. Fakir ve eğitim seviyesi düşük bir insan da doktorlara öğretmenlere laf söyleyebilir bir şeyi kaybetmek için önce onu istemek lazım adam okumak istemiyor para kazanmak istemiyor tek gayesi mutlu bir hayat sürmekse ve bunu yapabiliyorsa o da başarılıdır. Başarı kıstası mesleğe ve paraya indirgenmemeli. Ayrıca bu ülkede bir insan herkesin parmakla göstereceği bir konuma da gelse kimse benim saygımı mesleği ,statüsü ya da parası ile kazanamaz.
