iç burkan garibanlık anılarının en başında gelir.
bir lolipop dahi alacak paramız yoktu, sürekli komşunun çocuklarını lolipop emiklerken izlerdim.
bir gün bende emikleyecem ulan diye, hayaller kurar kendimi avuturdum.
günlerden bir gün canıma tak etti.
+ baba bizim neden lolipop alacak paramız yok?
- dert ettiğin şeye bak üzülme yavrum, tek derdin lolipop olsun.
bu konuşma beni lolipop emikleyeceğime baya inandırmıştı.
ardından babam, yarrağını şeker ve tahin pekmeze batırıp emiklemem için ellerime verdi.
başta şaşırdım, ama babamın bu fedakarlığına karşı koyamazdım.
belki tadı o çocukların yediği lolipop kadar güzel değildi.
belki babamın lolipop alacak parası yoktu, ama olsundu
en azından beni seven, muhteşem bir babam vardı.
