yeni neslin en iyi şairlerinden biri, bir usta, bir ekol. yeni kitabı çıkmış. hayırlı olsun.
"incelikli örülmüş sert şiirleri, edebiyat piyasasına karşı geliştirdiği muhalif eylemeleri ve alternatif projeleri ile tanıdığımız kaos çocuk parkı kolektifi kurucusu ve koordinatörü lokman kurucu'nun sürekli portakal kabukları adlı kitabı düşülke yayınları'ndan çıktı.
muzaffer bir eda ile dört duvar arasına hapsedilen günümüz insanının parçalanmış hayatını gözler önüne seren, duyumsatan, işittiren kurucu, medeniyetin işaret parmağıyla hayatımıza sokulan yanılsamalarla, bizi kuşatan yabancılaşmayla çarpışarak derinleştirdiği duyarlılığıyla okuru huzursuz bir idrakin eşiğinde bırakıyor. nihayetinde kendi gördüğümüz şeylerin boyundayız ve bu cilalı çağın elimize tutuşturduğu o meşum ayna ile boyunun ölçüsü alınması gereken şeyi fısıldıyor kulağımıza kurucunun şiirleri. akisle yüzyüze gelindiğinde kendi pençelerini kendi ensesine geçirmiş bir delilik haliyle karşılaşmak buruk ve hazin bir tada sahip olabilir, tüm şaşaasına rağmen en yalın imgelerin bile sahte olduğu bu çağda şiirin ve şairin vicdanı yarayı gizlemekten yana değil, bu son model yaranın sahici olduğunu dert edinen, yani şiirin yüreği tam da kendi yüreğindeki yaraya tuz basıyor. kurucuya göre insanların ürkmesi gereken şey bu acının vereceği delilik değil, iyileşmeme olmalı, insandan insana, insanın kendinden yayılan bu kopkoyu kötülük olmalı, bu yüzden umutla ve umutsuzlukla, uyuma uyumsuzlukla sanatı, ona temas eden herkesi dürüstçe infilak etmeye çağırıyor tekmil 32 şiir.
uzaklarda değil, odamızda, tek kişilik yatağımızda, iki kişilik yatağımızda, yataktaki rüyamızda, ve o rüyadan uyandığımızda sabah oluyor, akşam oluyor, bir sigara pakedi kadar, yalnızız, yorulmayan yalnızlığımız, o günün sonunda buruşturup atacağımız bir sigara pakedi gibi.. boyumuz, ebatımız, küçüklüğümüz değil, bu, kayıp çocukluğumuz, bu, küçük düşürülmüşlüğümüz..
e bize bu gülüşleri kim verdi, hiç hoş değil
kim ağlattı bizi şimdi yokluktan, plastik mi bunlar?
