jane birkin'in tüm ışıklar söndüğünde sonsuza dek duymak istediğim şarkısı. kaygısız, düşüncesiz, sade, tertemiz yalnızlığınız ve kendinizle bir yaz güneşinin batışına oturmuşsunuz. zamanı saymadan yemyeşil çimlere düşen yağmurun toprak kokusunu içinize saklar gibi çekmişsiniz. evinizin loş ışığındaki damalı sarı kanepeye saklanmış ve ordan hiç çıkmamışsınız.
