ilk aşk , özellikle de aşk ve kadın erkek ilişkileri üzerine şahane bir film. Başrol oyuncuları 11 yaşında olmasına karşın aşk ve kadın erkek ilişkileri esprili ve yetişkin bir dille anlatılmış; kullanılan replikler ve aşk üzerine tarifler/tanımlar çok çok iyi. internette göreceğiniz Özetine pek aldanmayın, okuyacağınızın aksine tam bir yetişkin filmi; küçük yaşlardan itibaren arkadaşı olan Rosemarye karşı beslediği hisler ergenliğinde tavan yapan Gabein onu arayışı, aşkını itiraf etme çabası ve bu uğurda yanıp tutuşması söz konusu.
Bu filmi nasıl gözden kaçırmışım bilemiyorum. Benim gibi gönül adamının, aşk adamının, ormantik sevgi pıtırcığınının böylesine muhteşem bir aşk hikayesini atlamış olması hakikaten affedilir gibi değil. En azından cezamı bir nebze olsa da azaltmak için "hafifletici sepetler" mahiyetinde buraya bu girdiyi yazmayı görev bildim kendime.
Göççük Manhattan 11 yaşındaki bir kız ile bir oğlanın aşk hikayesini anlatıyor. Kulağa çok olağan bir senaryoymuş gibi geliyor değil mi? Bana da öyle gelmişti denk geldiğimde... Ancak filmi izlemeye başladıktan sonra fark ettim ki, aslında hiç de olağan bir senaryo değil; şöyle ki, veletlerin aşk hikayelerine yüzlerce filmde yer verilmiştir. Bu filmler arasından hakkını gerçekten verebilenler denilince, hemen ilk aklıma Jeux d'Enfants (Love me if you dare / Cesaret var mı aşka?) filmi geliyor. Çok hoş bir şekilde resmedilmişti bu çocukluk aşkı. Ancak filmin devamında çocuklar büyüyor, serpiliyor, ve aşk bir ömür zaman çizelgesinde işleniyor. Küçük Manhattan'ın bu filmden ve diğer benzer filmlerden en büyük farkı, çocukluk aşkının %100 katıksız, katkısız bir şekilde filmin her dokusuna işlemiş olması. Üstelik bunun gerçekten çok başarılı bir şekilde yapılmış olması.
Küçük iki oyuncumuz da çok çok ama çok başarılılar bence. "Büyümüş de küçülmüş" yapaylığından son derece uzak, gerçekten çocuk kalarak, kendileri olarak, doğal bir şekilde oyunculuklarını bu kadar güzel sergileyebilmeleri belki de bu filmi -en azından benim için- bu kadar özel yapıyor. Çok, çok güzel bir film. Mutlaka izleyin.
kaptanın seyir defterine ek:
--spoiler--
Filmin sonunda, "herkes aşkı özünde aynı şekilde yaşıyormuş len" mesajının sıcaklığını yüzünüzde hissediyorsunuz. En azından ben hissettim. 11 yaşında veletin yaşadıklarıyla, benim şu yaşta yaşadığım duygular aynı. Sanırım yaşlandıkça, aşkı [filmde anlatıldığı şekilde] bu basitlikte anlatabilme yeteneğimizi kaybediyoruz. Çeşitli yerlere takabileceğimiz çok daha fazla kulp çeşidi alternatifimiz oluyor; olayın özünden, basitliğinden ve bu basitlikte yatan güzelliğinden fersah fersah uzaklaşıyoruz. Hele ki acı çekerken ki güzellik.
--spoiler--
