Bugün lise arkadaşımla bir araya gelmemle yeniden hortlayan özlem.
Çok güzeldi lise zamanlarım be. O günleri özlüyorum sahiden. Çok güzel anılar biriktirdik arkadaşlarımızla. Görüşemesek de haberleşiriz hala. Ilk kimin evleneceği merak konusudur, ne zaman birinin sözü nişanı gündeme gelecek diye bekliyoruz. *
günlerdir acı çekme sebebimdir. lise öyle bi yerdir ki,kime sorulursa sorulsun anlatacak bi şeyleri vardır o dönem hakkında.tam gelişme dönemi, karakterin oturma dönemi, herşeylere isyan eden asi gençler, össydi dil sınavlarıydı not ortalamasıydı diye can hıraş ders çalışan o zaman inek denilen sonra da niye ben öyle olmadım diye kafa vurduranlar, hakkında türlü türlü efsaneler yaratılan ve her okulda da bulunan popüler hocalar, varsa yabancılar, derslerden kaçmalar, cuma çıkışlar daha neler neler.. üstte yazılan tüm entryleri okudum hepsine de katılıyorum.. herkes özlemden onca strese rağmen gene yine yeniden o zamanlara dönme isteğinden bahsetmiş..ben de bu aralar bu isteği sıkça tekrarlarken buldum kendimi.bu özleme bu isteğe yapılacak şey herhalde o dönemin eğlencesini yerine koymadır, yeni arkadaşlıklarla ,yeni ortamlarla ama niyeyse o zamanki en yakınlarla bile buluşulsa gene lise özlemi muhabbet konusu oluyor.ya da ben bu aralar obsesifleştim..
(bkz: iç dökmek için sözlük kullanmak)
Fazlasıyla özlüyorum. Liseden 5-6 arkadaşımla hala görüşüyorum ancak o zamanların tadı başkaydı. Hele ki üniversitede sınıfımdaki malları görünce bu özlem iki katına çıkıyor. Zamanı geri alma şansım olsaydı bir dakika bile düşünmezdim.
liseden mezun olduktan sonra bireylerin içine düştüğü durum. teğet geçtiği birkaç kişi hariç ezici bir çoğunluk mezun olduktan çok kısa bir süre sonra özlemeye başlar liseyi. sorsanız niye özledin diye aynı cevapları alırsınız hep:
-lisede gırgır vardı.
- ordaki ortam üniversitede yok.
- üniversitede çıkar ilişkisi var lisede ise bu yoktu.
....
daha uzar gider bu maddeler . evet lisede haftanın beş günü gördüğün insanlarla çabucak kaynaşıveriyordun; eğleniyordun . onun için liseyi özlüyorum diyosun. böyle bir durum ortada olursa lise tabi özlenir. ama sebep sadece lise ortamının samimiyeti mi?...
ortaokulda ilkokulda da samimiyet vardı. sıcaklık vardı. ama ben liseye geçince ilkokula ya da ortaokula bir özlem duymadım. çoğu kişi de duymamıştır herhalde. peki bu lise özlemi ne? okurken bir an önce kurtulmak istediğimiz bu yer neden sonra gözümüzde tütüyor?
işin aslı şu: üniversiteye başlayınca ya da hayata atılınca kişi artık kendisinin hayat boyu üzerinde taşıyacağı sorumluluklarının olduğunu anlıyor. üniversitedeyken hiçbir anını boş geçirmemesi gerektiğini,
kendisini geliştirmesi gerektiğini yani artık laylay loma ayıracak vakti olmadığını anlıyor. eskden umutla beklediği, 3 ay gezip tozacağım dediği yaz tatili üniversite zamanında "şu 3 ayı en doğru verimli şekilde nasıl değerlendirsem" düşüncesine yerini bırakıyor. boşa geçirdiği zamanlar artık kişiye dert oluyor. liseden hemen sonra ekmek kavgasına atılanlar için de aynı durum geçerli...
tabii şartların böyle çetinleşmesiyle insanlar temiz duygularını kaybedip, çıkarcı oluyorlar. liseden sonra üniversitede ya da iş hayatında lise samimiyetini bulamamak tamamen bundan kaynaklanıyor.
kısacası; insanlar aslında liseyi değil; hayatlarının üzerlerinde sorumluluk hissetmedikleri o sön dönemlerini özlüyorlar yani liseyi özlemek=insanın büyüdüğünü anladığı an
Lisede yaptığımız saçmalıklar ota boka surat asıp göz deviren belli grup dışındaki kimseye batmazdi. Mezun olduk belli bir yaşa geldik ve bingo. Ciddi olmak zorundayız, ağır başlı, güçlü durmaliyiz ki sözümüz dinlensin. Şimdi sadece rol kesiyoruz. En çocuksu yerlerimize kimimiz birilerini koyup gosterebilirken kimimiz koreltip maziye gömüyor. Kimi ise hiç farkedememis.
Edit: ben ne ara en üst sıraya çıktım aq? Hainler silip silip gitmiş. Allah ıslah etsin peh.
