15 yaşında evden ayrılmaktır. 18 yaşında üniversite için başka bir şehire giderken pek de üzülmemektir. 24 yaşında askere giderken ne ile karşılaşacağını bilmektir.
demir ranza gıcırtısıdır.
bir sürü farklı insanla aynı odayı paylaşmaktır.
disiplindir.
saat 12'yi vurunca tüm ışıkların kapatılmasının ardından fısıltılarla devam eden sohbetlerdir.
akşam karnının çalan zilini susturmak için yemekhaneden yurda ekmek taşımaktır.
ekmeğe sürülen ev salçasının tüm yemekleri sollamasıdır.
çorba kazanına gözlüğünü düşüren aşçı Ahmet Abi'dir.
haftada bir gün olan sinema gününü iple çekmektir.
duşta sıra beklememek için okul çıkışı koşusudur.
bir türlü ısınmayan sudur.
üst dönem korkusudur.
tek göz demir dolaba eşyalarını sığdırmaktır.
geçmiş yılların rivayetlerini dinlemek, ufaktan tırsmaktır.
sürekli düzenli olmaktır.
toplamayı unuttuğun yatak için ilk dersten alınıp yurda gitmektir.
lojmandaki öğretmenlerinin pişirip getirdiği kektir.
aşıksan, karşı karşıya binalarda uyuyor olduğunu bilip sevinmektir.
oda arkadaşların duymasın diye yastığı ısırarak ağlamaktır.
yemekhane sırasıdır, pilava üzüm hoşafı akıtan tabldottur.
tüm lise arkadaşlarını yıllar sonra bile pijama terlik ikilisi ile hatırlayabilmektir.
14-15 yaşlarında evden ayrılmaktır.
ailenden çok arkadaşlarını görmektir.
halı hasretidir.
geceleri okulda etüt yapmaktır.
yemek ile etüt arasında sayısız turlanan okul yolu yokuşudur.
uyuyakalamamaktır.
paylaşmayı öğrenmektir, paylaşmaktır.
memleketine gidemeyen arkadaşa toplanan paraya cebinde ne varsa koymaktır.
olgunluk kazandıran süreçtir.
horlayan oda arkadaşlarıdır.
devletin verdiği 5-6 liralık harçlığı alır almaz çarşıda gidilen kokoreççidir.
valiz tıkırtısıdır.
yurt penceresinden ayı seyrederken kurulan hayallerdir.
üniversite için şehir dışına giderken korkusuz olmaktır.
bir hocamız şöyle derdi: "gelirken bir ağlarsınız, giderken bin."
mezun olduktan çok sonra bile hatırlanıp, hüzünlenen çokça da gülümsenen en güzel yıllardır.
insanı büyütür yatılı okul, hayata karşı hazırlar, üniversiteye gittiğinizde insanların iğrençliklerine şaşırmazsınız, çünkü siz güçlenmiş, insanları tanımışsınızdır artık.yasakları delmeyi, disiplin cezasını, dostluğu, arkadaşlığı, aşkı, paylaşmayı öğrenir, tüm okulun pijamalı hallerini görürsünüz burda. dedikodu öyle bir hal alır ki, üst sınıflardaki pısırık çocuğun eniştesinin başına gelen komik olayı bile bilirsiniz. yaratıcılığınız gelişir, iyi yalan üretir, güzel şaka yapar, yokluktan var etmeyi öğrenirsiniz. eğer sevmediğiniz insanlar varsa yorar yatılı okul, herşey o kadar dipdibedir ki bunalırsınız, boğulursunuz. ama sevdikleriniz varsa eğlencenin dibine vurursunuz.iyidir, kötüdür, faklıdır yatılı okul, hep hatırlanır, yatılı okul, büyütür be insanı, büyütür...
hele ki bir de her lisede olan psikopat müdür yardımcısı askeri liseden sürülmüşse fiziksel gelişiminizi tamamlayamadan kravatınız gevşek diye zaman ve mekan mefhumu gözetilmeksizin 20 şınav çekme,hentbol kalesinde barfiks çekme gibi gudik cezalara çarptırıldığınız okul.
pek çok gencin sigaraya başlama sebebi.
bu okullarda genelde amerikan filmlerindeki hapishane mantığı yürür.güçlü olan diğerlerini ezer.
kayıt olduğunuz ilk gün sizi gözüne kestiren genelde iri yarılardan seçilen oda sorumlusu manyak her akşam terliklerini size getirttirir,diş fırçanızla spor ayakkabısını temizler,anneniz kavga etmemenizi tembihlediği için ses çıkarmazsınız,netekim gel zaman git zaman bu eşşoğlusu annenizle ilgili müstehcen bir espri yapınca vitesten atar vileda sopasıyla adı geçen şahsı revirlik edersiniz.işin tuhaf yanı bir allah kulu kavgaya müdahale etmez herkes oturduğu yerden sizi izler.dövülen değil de döven olduğunuz için şanslısınızdır yani.işte bugün sizin biyolojik olarak olmasa da ruhsal olarak çocukluktan kurtulup gerçek anlamda erkek olduğunuz ve disiplin cezası aldığınız ilk gündür.
3 katlı bir binadan gecenin ikisinde düğümlenmiş nevresimden yapılmış tahliye ipiyle inmeyi yine aynı iple yukarı çıkmayı askerden önce yatılı okulda okumak öğretir adama.
istemezdim çünkü hijyen açısından çok kötüydü, banyo sırası, çamaşır sırası, kalabalık odalar, yemek sırası... yani ömrümüz sıra beklemekle geçti. Her şeye rağmen çok güzel anılarım oldu. Hayatımın en iyi dostluklarını yaşadım ve bu dostlarım tüm hayatım boyunca da yanımda olucaklar.
yakin evlerin yanan isiklarina bakarak "keske su evlerin birinin icinde ben de olsaydim simdi" diye ic gecirmektir yatili okumak. demir ranza ve dolap, kagit gibi hali, sunger yatak, nevresimini ilk defa kendine degistirmendir yatili okumak. iftarlarda ve yemeklerde arkadaslarin evine gittiginde buruk bir sevinc yasamaktir. hava agarmadan kalkip el supurgesi ile yatakhane supurmektir kalkan tozlari yutarak.
bayramlari memlekete gittigin icin daha coskulu gecirmektir bayramlari. sehirlerarasi terminalleri cok sevmekle nefret etmek arasinda gidip gelmektir sizi evden hem ayirdigi hem de kavusturdugu icin.
cokoprens ve oraleti cok sevdiginiz halde harcliginiz hemen bitmesin diye aylik hesabinizi yaparak harcamanizdir paranizi, daha 15'li yaslarda butceli yasamaya baslamaktir.
bir fanus icinde yasamaktir, hayata alakasiz yerinden baslamaktir.
koridorda top oynamak, yurttan kaçmak, sabah etütlerine yastıkla gitmek, yemekhaneden bir şeyler aşırmak, sabaha kadar muhabbet etmek, yemek sırasında araya kaynamaya çalışmak, mürekkep balığı kıvamındaki bamyayı yemek zorunda kalmak, öğlede yenen yemeğin akşama çorbasını içmek, eşşekten öte şakalar yapmak gibi bir sürü enteresan olaylar zinciri vardır.
o zamanlar zordu; ama özleniyor bir yerde.
