üzerinde koskoca 2.5 sene geçmiş olan gündür. biraz mutluluk biraz hüzün taşır. her yerinde anılarınızın bulunduğu yerde son bi anıyı da kazıdığınız gündür.
umursamadığım ve o gün okula dahi gitmediğim gün. karneyi arkadaşa aldırmıştım. gereksiz duygusallıkları sevmeyen kişinin yapacağı iştir.sonrasında biçok sebepten pişman olmadım desem yalan olur tabi.
prensıp olarak kusler barısır, o kadar zaman yuzune bakılmayan ınsanlarla helallesılır, yasananlara ve kısıye baglı olarak gozler dolmayla cesmeye donme arasında farklı noktalarda yasar. kımıne huzun kımıne sevınc, ama herkese kocaman bır boslugun baslangıcı oldugunun bılıncını asılar.
yarın yaşayacağım gün. içimde hem sevinç hem üzüntü var. hergün artık bu son gün olsa diye dua ettiğim okul bittiyor. bir yandanda daha şimdiden tuvalette gizlice içtiğimiz sigaraları, sınavlarda çektiğimiz kopyaları, ders boş olunca yaşanan mutluluğu, iple çektiğim cuma günlerini, hocalarla taşşak geçtiğimiz zamanları ve azarlamalarını, derste başımızı sıraya koyup uyuduğum zamanları ve daha aklıma gelmeyen nice olayların özlemi şimdiden yakıyor yüreğimi. ama sevinç daha ağır basıyor tabiki.
2003 ün haziran aylarıydı. şimdi bakıyorumda nerden nereye. hayat insana çok acayip süprizler hazırlıyor gençler. beklemediğiniz yerlerde olabiliyorsunuz.
Yarin yasayacagim siradan gun.6-7 kisiyi ozlerim, onlarlada gorusuyoruz zaten.oyle iste...acikcasi suan kendimi saman gibi hissediyorum.ne bileyim ne alaka.bu entry de boka sardi ben gideyim.
benim için yarındır, özlenecek çok şey olacaktır eminim, ama özlenmeyecekler'in yanında bir hayli azlar benim için, lisenin son güünü yarın olan diğer arkadaşlara da hayırlı/geçmiş olsun diyorum.
geçen sene bugünlerde olan gündür benim için, vedalaşma havasinda idi bir numarası yoktu aslında, üzerimde okul üçüncüsü olmanın verdiği hava vardı tabii.
en güzel anlardan biridir aslında. gerçi değerini ilerki birkaç senede daha iyi anlıyorsunuz. bir an evvel üniversiteye gitmenin heyecanı ile yanıp tutuştuğunuz o yıllar* aslında aldatmacadır bir bakıma.
yani demek istediğim; lise arkadaşlığı, çıkar gütmeksizin oluşan arkadaşlıklar/dostluklar yani hepsi mazi de kalmıştır bir bakıma. bunu üniversite yıllarında çok çok iyi anlayacaksınız.
Buruk bir gülümsemeyle hatırlanır. Öylesine samimi bir okul ortamıyla, mezun olduğunuza bir anne baba edasıyla sevinen hocalarla hayatınız boyunca karşılaşmayacaksınız. 69 u 70 yapmayan hocalarınızın da elini öpün, sınavda kopya vermeyen asosyal çalışkanla da tokalaşın çünkü hepsini özleyeceksiniz.
buyuk konusacagim o gun disco disco partizani diye gobek atmazsam bende safir degilim. sinif arkadaslarimi sevmedigimden degil. zaten yeni degistirdim okulu. ben liseye kilim abi. bazilari ozlenir, sevilir demis ama lise evlat olsa sevilmez lan!
not: sanmiyorum ya neyse pisman olursam editleyecegim bu entryi haziranda.
son gün gitmedim. pişman değilim. sevdiğim hocalarımla öncesinde veya sonrasında helalleştim zaten. sevdiğim arkadaşlarım hâlâ yanımda allah bozmasın. geri kalanını sektir et.
herkes karnesini aldıktan sonra rahatça okula gidilir. müdür yardımcısından karne alınır ve 'diplomayı almaya gelince görüşürüz' denildikten sonra yarınki sınav için son hazırlıklar yapılır.
