lisede olduğu için mutlu olan insanın kurduğu cümledir. herkes bilir ki kişilerin hayatlarındaki en güzel yıllar lisede geçer genellikle. günümüzde malesef biraz sapkın olarak yetişse de lise gençliği, hor görülmeye, ezilmeye mahkum olmak zorunda da değildir. ancak mutlu bir lise hayatı yaşamayanlar yapar bu hakareti. sadece liseliler için değil, hiç bir insan topluluğunun bu tip ezici muhattaplara maruz kalmasını istemiyorum. herkesin kendine göre doğruları kendine göre yanlışları vardır. bazı fikirler ve durumlar insanların görüşlerine zıt düşebilir ama herkesin birbirine saygı duyması gerekir. sonuç olarak liselileri sevmiyor olabilirsin, onların fikirleri aptalca geliyor olabilir çünkü onunla aynı dönemde yetişmemişsindir. hiç kimse kimseyi bu şekilde küçümseyemez. keşke hep lisede kalabilsem diyebildiğim için ve liseli olduğum için mutluyum!
eroinmanların bir benzerini kurduğu cümle. eroin komasına girmeyen hiç kimse "eroin kullandığım için çok mutsuzum" demez. çünkü o işin içindeysen, güzeldir, iyidir. halbuki gerçek öyle mi? dünyanın en büyük hastalığı olan liselilik hızla yayılmakta ve içine aldığı kalabalığın gözünü boyamakta.
hadi kendinizi düşünmüyorsunuz. peki anne ve babanız?
güzel değerlendirmesi gerekn yılları güzel geçiren liseli bir gencin itirafıdır. ileride geriye bakıpta keşke demeyecek olan kişidir.
(bkz: liseliydim mutluydum)
okuldan eve gelmiş, üniformasını bi tarafa atmış, monitörü dantelli bilgisayarının başına oturmuş, içeriden annesinin sesi geliyor, bir şeyler yazıyor, ama kendi de inanmıyor, tahminen üniversiteyi iple çekiyor. çünkü serbest kıyafet, sigara, seks, alkol hepsi orada. burada ne var? monitörü dantelli bilgisayar ve can sıkan misafirler.
Duygularımıza teslim olduğumuz dönemlerde mutlu olmak ancak ve ancak şansa veya insanın şansını kendi yaratabilme gücüne bağlıdır. Bir liselinin mutlu olabilmesi de buna göre olmak zorundadır.
