şimdi bu ergen liseli kardeşlerimizden bahsedicem. bu kardeşlerimiz lise hayatı boyunca bir öpücük için 40 takla atarlar, özellikle ilk 3 sene bu bariz şekilde böyledir. yüzlerinde sivilceler, saça verilen ilginç şekiller derken birde şarkıyla seslenme, şiirle kıza yazma gibi mevzular vardır. şiirler öyle üstatların şiirleri değildir, kendi yazdıkları 'dam üstünde saksağan vur götüne şaplağı' tarzı şiirlerdir.
işte bu kardeşlerimiz bu gitgeller içinde, karasız düşünce ve duyguların arasında bir barışıp bir ayrılırken kız arkadaşlarıyla feci triplere girerler. 'yok baba ya, zaten ben istemedim, bana kızmı yok olummm' en güzel örnekleridir. kızı sallamazlar, yada sallamaz görünürler ama içleri yanar.
bir de bu mevzudan sonra kıza yine şarkıyla mesaj gönderirler. sınıftaki diğer arkadaşlarıyla bir yerden bob marley'i duymuşlardır. bildikleri 3-5 ingilizce kelimenin oldugu bu şarkıyı direk kıza yollarlar çaktırmadan. kız sınıftayken 'no woman no cry baboli' tarzı muhabbetler çevirirler. kız da bundan çok etkilenir ya, hay beyinsizler..
işte orada bir büyük olup onları ezmek isterim, yavrum benim o senin zannetiğin 'no woman no cry' değil diye. burada kadın yok ağlamak yok triplerine girmiyor bob abimiz diye rezil etmek isterim. amma velakin hiçbir zaman bir büyük olarak orada olamadım. büyüdüğümde okul bitmişti.
şimdilerde paylaşım sitelerinde görüyorum böyle benden birkaç yaş küçük kardeşlerimi. herkesin aynı yollarda aynı adımları attığını görmek de zevk veriyor. hani diyorum kendi kendime oğlum çak lan şuna lafıda bi göt olsun diye, sonra vazgeçiyorum. vazgeçmemin sebebi var elbette.
ben bunları nereden mi biliyorum ? bu hikayedeki mal benim!
