Mantıksız bir önermedir. Lisedeki adamın ne kalibresi bellidir ne kişiliği oturmuştur. Şahsen lisede çevre yapmaya kalksaydım şu anda hiçbiri yoktu etrafımda çok net söylüyorum. Çalışkansan kıskanırlar, güzelsen/yakışıklıysan kompleks yaparlar, ineklemeden bölüm birincisi olabilecek kadar zekiysen dünya sana dar zaten. Liseli halimle katlanamıyordum bizim lisedeki tiplere, bir de 25-30 yaşlarını düşünemiyorum. Kaldı ki o zamanlar çok sevdiğiniz insanları bile 10 sene sonra öldüresiniz gelebiliyor. kişiliği oturmadan arkadaş bellediğiniz insandan geleceğe yatırım olmaz. Şahsen en iyi arkadaşlarımı üniversite ve sonrası dönemde buldum. Gayet mutluyum.
en ideali lise arkadaşlıklarının üniversitede pekişerek kadim dostluğa evrilmesidir. ama üniversitede edinilen arkadaşlıkların da kıymeti bilinmelidir.
Bu yüzden lisedeki arkadaşlarla sosyal yaşantıya devam edilir. Üniversiteden olup da görüştüğüm yalnızca 2 arkadaşım var, o da tek tük farklı şehirlerde olduğumuz için. Hoş, lisedeki arkadaşlarla da pek bir araya gelebildiğimiz söylenemez ben yatılı okuduğum için ama samimiyet kurulmuyor kolay kolay liseden sonra. Benim karşıma 2 iyi insan çıktı da bağlantımız kopmadı, onlar da olmasa üniversiteden kimseyle görüşmezdim.
Liseden sonra yaş ve ergenliğin de bitmesi üzerine insanoğlunun sevgi merhamet vefa gibi duyguları törpüleyip daha çok bencilleşmesi daha çok menfaat düşünmesinden dolayı olan durumdur. Sadece kendi düşüncemdir. Büyüdükçe masumiyetimizi insan olmamızı sağlayan duygularıda yitiriyoruz.
