pisuvar kırıp, camdan atlamaya çalışırken çerçeveyi söken, kalp spazmı geçirip yarım saat sonra mekanda şarkı söyleyen bir arkadaş, saçları salık diye kızları merdivenlerde patır patır sürükleyerek aşağı indiren bir hoca, etrafı kameralarla dolu bir bina ve "çıkışta gel." lafları.
yaşarken berbat, tiksinç hatta bir an önce bitse de kurtulsam denilen anıların yıllar geçince hoş bir iz bırakmasıdır. henüz lise bitmese de böyle düşünüyorum.*
